Mardi Gras!

Je bent zo mooi anders dan ik

Natuurlijk niet meer of minder, maar

Zo mooi anders!

Ik zou je nooit anders dan anders willen.

Jaja mensen, ik weet het: ik loop enorm achter met mijn blogs. Jullie hebben heel veel van mij tegoed. Maar ik begin bij waar ik mijn vorige blog geëindigd ben: Mardi Gras!

Stel je eens voor: een wereld zonder angst. Een wereld waar iedereen zichzelf kan zijn. Een wereld zonder discriminatie, racisme, oorlog etc. Kan zo'n wereld bestaan? Een realist zou zeggen: nee. Een dromer zou zeggen: ja. Ik ben een klein beetje van beide, maar waar zou je zijn zonder dromen in deze wereld? Mensen alsjeblieft: leef je leven zoals jij dat voor ogen hebt en heb daarbij respect voor de mensen en natuur om je heen. Een betere wereld begint uiteindelijk bij jezelf. Onderwijs is daarbij in mijn ogen een zeer belangrijke sleutel. Maar het belangrijkste is liefde. Liefde voor de mensen om je heen. Respect naar andere mensen toe. Begrip voor verschillende meningen en een positieve instelling zijn de ingrediënten voor een betere toekomst van wij mensen. En zeg nou zelf: wie wil er nou niet in zo'n wereld leven?

Na een slaperige terugvlucht uit Nieuw-Zeeland was ik blij dat ik weer in Sydney was. Het voelt meer en meer als mijn thuis hier aan de andere kant van de wereld en de stad komt steeds meer op gelijke hoogte te staan met Lisboa. Het is puur op gevoel dat ik zo van deze stad houd. De klik is er. Iedereen loopt er hier bij zoals hij/zij wil en er is vriendelijkheid en respect voor de mensen. Omdat ik de nacht voordat ik terug vloog op Sydney niet had geslapen, heb ik na aankomst lekker in mijn hostel gechilld, een wasje gedraaid en na een powernapje was het alweer avond. Mardi Gras zou deze vrijdag 19 februari beginnen, maar voor mij werd dat nog even uitgesteld.

De volgende ochtend heb ik het hardlopen weer opgepakt, maar door de enorme hitte en luchtvochtigheid in Sydney is het bij deze ene keer tot nu toe gebleven. Een uur na het hardlopen zweette ik nog als een otter en dat was niet heel prettig. Later op de dag heb ik mijn leuke vriendinnetje Sas (Sascha) weer ontmoet, die vanuit Melbourne terug naar Sydney kwam met twee vrienden vanuit Nederland. We hadden met zijn vieren een kamer gehuurd in West-Sydney in de wijk Glebe. Die avond was het toch echt tijd om de Mardi Gras te openen. Het was immers zaterdag en Sas en ik hebben een heerlijk avondje staan hossen in de gaybar.

Het nadeel van lekker op stap gaan is de volgende dag. Normaal gesproken is de zondag een chill dagje, maar vandaag stond Fair Day op het programma en zou ik gaan helpen als vrijwilliger. Iets later dan gepland kwam ik aan bij het park. Ik kreeg een Mardi Gras T-shirt (die ik later mocht houden!) en uitleg over wat ik moest doen: fundraising. Of terwijl met een emmer geld schooien bij de ingang van het park. Eerst was ik hier niet helemaal blij mee, maar later was ik het er 100% mee eens! Fair Day is één grote familiepicknick waar iedereen welkom is. Zo zag ik ook heterostellen met hun kinderen naar het park komen om lekker te eten en een biertje te drinken. FAN-TAS-TISCH initiatief: zo leer je je kinderen direct tijdens hun opvoeding dat iedereen mag zijn wie hij is. Anno 2016 vind ik je een slechte ouder als je het met je kinderen niet minimaal één keer over homoseksualiteit hebt gehad tijdens de opvoeding. Ik heb echt genoten van de uurtjes die ik als vrijwilliger bij de ingang van het park heb gestaan. Er zijn zoveel mooie en verschillende mensen op deze wereld. Ik werd er helemaal gelukkig van. En de donaties die de mensen gaven zijn essentieel voor het voortbestaan van Fair Day: het evenement is gratis en dat moet zo blijven!

Om 16.00 zat mijn shift erop en heb ik samen met een andere vrijwilliger nog een rondje door het park gedaan. Het bleek al aardig leeg te lopen en na een biertje gedaan te hebben hielden we het voor gezien.

Die avond ben ik, na een dutje, wederom wezen stappen (het is immers maar één keer Mardi Gras). En tijdens dit festival is het elke avond druk in Oxford street waar de gaybars te vinden zijn.

Maandagmiddag was ik toch echt wel een beetje moe en heb ik maar eens een COLA gepakt met Petra (een Friese vrouw geadopteerd uit Indonesië). Peet was net teruggekomen vanaf Tasmanië en we hebben lekker bij gekletst over van alles en nog wat. Die avond ben ik met Sas en haar vrienden uit eten geweest. Het was Sascha's laatste avond in Australië, voordat ze na twee maanden weer richting haar vriendin in Nederland zou gaan. Het blijft toch gek om continu afscheid van mensen te moeten nemen en helemaal als ze dan weer richting Nederland gaan. Je gaat dan automatisch met je gedachten naar huis, maar sorry guys: het is nog niet mijn tijd om terug te komen...

Dinsdag ben ik na het afscheid nemen door gegaan naar mijn volgende hostel. Ik vind het fijn om na een aantal nachten in een hostel, naar een ander hostel te verkassen. Zo heb je het gevoel dat je aan het reizen blijft en ik ben na een aantal dagen sommige mensen op de kamer gewoon zat (zij mij vast ook). Ik ben richting Bondi beach gegaan voor twee nachten en ben naar de kapper geweest, heb boodschapjes gedaan en een schoonheidsslaapje gedaan. Die avond was het weer staptijd en ben ik naar Stonewall gegaan voor de karaoke. Ik vind het steeds minder eng om voor een grote groep mensen te zingen en ik zou het super gaaf vinden om over een aantal jaar in een bandje te zingen (blijf dromen!)! Deze avond heb ik Set fire to the rain van Adele gezongen en ben ik daarna nogal kwaad naar het hostel gegaan (de reden iets met jongens en playen).

De dag erna was het beachtime @ Bondi! Lekker chillen met een muziekje in mijn oren op het strand en naar gespierde surfers in de branding kijken (het kan minder toch?). Die avond heb ik Dominique gemeet die vanuit Auckland weer richting Sydney kwam voor een paar dagen en daarna weer richting huis (Zwitserland) ging.

De tijd tikt vrolijk door en ik zou de komende twee weken tussen het feesten door ook voorzichtig weer aan werken moeten gaan denken. Na mijn pre pensioen van 4,5 maand moet ik er na Fiji toch echt weer aan geloven: werken! Het was bloedheet in Sydney deze dag, dus ik ben lekker op mijn kamer gebleven en heb lekker op internet naar werk lopen surfen. Op dat moment wist ik nog niet precies wat ik wilde, maar was ik me gewoon aan het oriënteren. Die avond ontmoette ik twee dames uit Groningen en ben ik samen met hen op stap geweest naar Ivy: de vetste club hier in Sydney met dansvloer in de openlucht! Voordat we uit gingen organiseerde het hostel waar we verbleven een pooltoernooi. Ik ben tot de kwart finales gekomen deze keer en het was een zeer geslaagde avond.

De volgende dag ben ik weer op rustig tempo op zoek gegaan naar werk. Ik hoorde via een jongen in het hostel dat er een aardappelfabriek in de buurt van Sydney zat en dit leek me wel wat. Ik heb het e-mailadres van het uitzendbureau dat dit werk regelt gekregen en was weer een stapje dichterbij werk, maar alles op zijn tijd. Later die middag zag ik via Facebook een oproep van een meisje die wel weer eens een balletje wilde gaan trappen met Dutchies in Sydney. Dit leek mij een zeer goed plan en zaterdagmorgen was het zover!

Met een groepje van 8 Nederlanders zijn we richting een park gegaan en hebben we heerlijk gevoetbald. Wat was dat lang geleden! En ik weet weer precies waarom ik het zo leuk vind: gewoon lekker fanatiek tegen een bal aan trappen en voor de rest helemaal nergens aan denken. Als ik terug ben ik Nederland wil ik zeker weer gaan voetballen! Nu denk je vast: natuurlijk Fab, lekker doen! Maar zo eenvoudig zit dat niet. In de periode voordat ik uit de kast kwam heb ik het grootste gedeelte van mijn carrière (ahum) bij MSC gevoetbald (twee jaar bij FC Meppel). Het woordje homo kwam tijdens elke training negatief terug (als scheldwoord). Hierdoor heb ik vanaf mijn veertiende een verkeerd en negatief beeld van homo's ontwikkeld. Homo zijn en voetballen: no way! Homo zijn in de voetbalwereld is nog een enorm taboe. Het is moeilijk om jezelf te zijn in deze wereld en ik heb dat 8 jaar lang niet gekund. Daarom is de drempel om te kunnen en mogen voetballen nog steeds een drempeltje waar ik over moet als ik ga voetballen. Maar ik laat me niet meer tegenhouden door mensen als Frank de Boer die in een interview zeggen: in het voetbal zijn niet zoveel homo's. O nee Frank? Wat kortzichtig gedacht van jou! Ze zijn er zeker wel, maar durven daar gewoon niet voor uit te komen, want dan is hun carrière over. En weet je hoe dat komt Frank? Dat komt door mensen die net zo kortzichtig zijn als jij! Ik neem het je niet kwalijk: dat is nu eenmaal de voetbalwereld... Hopelijk kunnen over een paar jaar jongens die homo zijn ook openlijk voor hun geaardheid uitkomen in de voetbalwereld. Maar ja: dan zal er wel eerst een professionele voetballer de ballen (heb je hem) moeten hebben om voor zijn geaardheid uit te komen. Wat dacht je van Christiano Ronaldo? Ik geloof echt niet dat hij hetero is... Op kleine schaal probeer ik mijn steentje bij te dragen door openlijk als homoseksueel te voetballen. Dit heb ik al drie maanden gedaan bij MSC zaterdag 1 en moet je raden wat er in die maanden gebeurde? Ik werd wederom (net als vroeger geregeld gebeurde) uitgescholden voor .... HOMO! In die tijd was ik nog geen jaar uit de kast, maar dit pik ik niet meer. Via de groepsapp heb ik aangegeven dat ik inderdaad op mannen val (toentertijd kon ik het woord homo nog niet zeggen) en dat je dat maar moet accepteren. Gelukkig steunde de rest van het team mij en was de jongen die mij uitschold uitgepraat. We hebben het hier over jongens van begin 20. Ik was toen 23.. En nog steeds, nog steeds gebeurt het op de velden. Daar ben ik zeker van. Vind je het gek dat niemand uit de kast durft te komen in de voetbalwereld!

Die zaterdagavond ben ik met Petra op stap geweest! Het is leuk om te zien dat tijdens het Mardi Gras festival ook genoeg hetero mannen en vrouwen de gaybars bezoeken. Petra kreeg zelfs meer aandacht dan ik! In Oxford street staan de reguliere- en gaybars trouwens zij aan zij naast elkaar. Het kan dus wél!

De zondag was een brak dagje waarin ik wat gesurfd heb naar werk en boodschapjes gedaan heb. In de avond heb ik lekker geouwehoerd met mijn vriendjes Ray en Robin via Skype en besefte ik later die avond dat de eerste week van Mardi Gras alweer over was...

Datum: maandag 29 februari 2016
Wat: gay poolparty
Waar: Ivy
Op de gastenlijst: Fabian van 't Zand

Daar ging die dan. Met mijn nieuwe (korte) zwembroekje aan (geen ballenknijper) ging ik toch redelijk gespannen op weg naar de poolparty. Dit zou mijn eerste (en waarschijnlijk laatste) poolparty worden en het is toch iets anders dan een feestje waar je gewoon je kleren aan hebt. Toen ik om 14.00 in de rij stond herkende ik iemand die ik eerder tijdens de Mardi Gras ontmoet had en dat was fijn. Nu kende ik tenminste iemand. Eenmaal binnen was het nog redelijk rustig en dat vond ik niet erg. Eerst even lekker acclimatiseren en het eerste biertje van die dag drinken. Ik had enorm uitgekeken naar de poolparty, maar het bleek toch een kleine tegenvaller. De muziek viel tegen... Er liepen eigenlijk alleen maar fake mensen rond, maar het was wel een belevenis! Er waren mannen bij die hun Speedo hadden opgevuld (wat heb jij te verbergen schat?) en er waren zelfs mannen bij die een nep kont (ik wist niet eens dat die bestonden) onder hun zwembroek droegen zodat hun kont beter uitkwam. Haha, wat een giller! De meeste mannen hadden een sixpack waar je u tegen zegt (dit was het leuke deel van het feestje), maar wat heb je aan een sixpack als je voor de rest zo nep als de neus van Michael Jackson bent? Ik vind dat in ieder geval zó niet aantrekkelijk en dan kun je er nog zo lekker uitzien, dan ben ik niet echt geïnteresseerd. Om 23.00 was het feestje afgelopen en had ik het ook wel gezien.

De volgende dag had ik weinig zin om wat te doen. Ik ben lekker naar Bondi beach geweest en in de avond heb ik met Clara (het Duitse meisje waar ik in december het appartementje van gehuurd had) een biertje gedaan.

Woensdag ben ik met Peet op stap geweest! Ik wilde graag naar het aquarium in Sydney om het vogelbekdier te zien en Peet wilde wel mee! Het was een leuke ervaring, alleen waren er helaas geen vogelbekdieren in het aquarium op dit moment. Wel hebben we door prachtige buizen gelopen waarin er allerlei soorten haaien, vissen en roggen over je heen zwommen. Die middag hebben Peet en ik een outfit gescoord voor de Gay parade die komende zaterdag zou worden gehouden. We besloten stoer, maar toch gay te gaan en kochten NBA outfits. In de avond ben ik voor de tweede keer naar het Opera House geweest en hebben Petra, een Duits meisje en ik Romeo&Juliet gezien. Het was moeilijk te volgen Shakespeare Engels, maar het toneelspel was oké om naar te kijken. Na de voorstelling besloot ik nog even in mijn eentje verder te gaan en ben ik (hoe kan het ook anders) in Oxford street beland. Er was een draqqueen wedstrijd en de sfeer was geweldig. Na een paar biertjes was het tijd om richting het hostel te gaan.

De volgende dag stond er in de avond opnieuw een feestje op de planning: bar Kylie! Ik ging weer heerlijk independent met mezelf op stap en eenmaal binnen dacht ik: dit zou wel eens een heel leuk feestje kunnen worden. De dansvloer bestond uit lichtgevende, vierkante stenen die steeds van kleur veranderden en overal hingen posters van een knappe, blonde vrouw. Na een paar biertjes vond ik de muziek toch wat saai en besloot ik maar eens naar de DJ te gaan om een nummer van Ariana Grande aan te vragen. Toen ik de vraag stelde, schaterde de man het uit! Lieve schat: we zijn in bar KYLIE! We draaien de hele avond haar muziek! Pas toen had ik door dat Kylie voor Kylie Minoque stond. Ahaaa, zei komt uit Australië en is nogal famous hier. Iedereen kent de liedjes en de teksten, behalve Fabian. Fabian luistert liever naar Marco Borsato, maar ja: die kennen jullie niet. Na het enige nummer dat ik kende van Kylie Minoque (come on and dance with me.. slow) ben ik hem gepeerd. Ik kon ook wel om mezelf lachen: typisch een Fabian actie. Op een feestje verschijnen waar iedereen voor één persoon komt en Fabian kent geen één nummer: DOOOOS!

Het was nog maar 23.00 en ik ben de andere kroegen bij langs gegaan en heb in Stonewall een leuke jongen ontmoet: Damon!

Inmiddels was ik weer van hostel veranderd, ditmaal zat ik in de buurt Kings Cross, en had ik super leuke kamergenoten! Samen met Damon en mijn kamergenoten hebben we lekker een dagje bij Bondi beach gechilld. In de avond zou ik een drankje gaan doen met Caroline. Haar heb ik ontmoet tijdens een ander feestje rond Kerst en zij komt uit Kenia. Ze is heel leuk en openminded en vindt dat de regenboogvlag ook op een dag in Afrika moet wapperen (regenboogvlag staat voor homoseksualiteit). Samen met Damon en zijn vrienden zijn we naar een gemixte discotheek the Arq geweest. We hebben lekker wat met onze konten gezwaaid en zijn niet te laat naar huis gegaan, want morgen was de BIG day!

Het hoogtepunt van de Gaypride: de parade door Oxford street! Overdag hebben Damon en ik ons wat klaar gemaakt voor de optocht en onze outfits voor de spiegel bekeken. Toen we aankwamen bij Oxford street was het al mega druk! Wat een mensen, wat een outfits en wat een fantastische sfeer. Het gevoel van ultieme vrijheid! Het gevoel van helemaal jezelf kunnen zijn en iedereen die elkaar accepteert! De parade was ook mooi! Niet zo zeer qua aankleding, maar vooral qua boodschap! Er liepen mensen mee die hun zaad doneerden aan gaykoppels, mensen die homoseksueel zijn en kinderen hebben, mensen die transgender zijn, homoseksuelen die net getrouwd zijn, mensen die willen dat aborigonals en de andere mensen in Australië samen leven, mensen die tijdens de eerste gayparade in 1978 mee hadden gelopen etc. etc. Ook kwam geregeld de schreeuw om het huwelijk open te stellen voor koppels van hetzelfde geslacht. Want geloof het of niet: in Australië kun je nog steeds niet trouwen als homoseksueel. Wetten en regels zijn soms zo achterhaald, maar omdat Australië op dit moment een conservatieve regering heeft komt deze wet er nog niet door. De verwachting is dat binnen een paar jaar het huwelijk wordt opengesteld voor iedereen. En dat is belangrijk, want ieder mens is gelijk.

Na de parade ben ik samen met Damon en zijn vrienden naar de afterparty geweest! In vijf grote hallen werden verschillende muziekstijlen gedraaid en waren er duizenden mensen op de been. Wat een fantastische dag/avond/nacht. Toen ik de volgende ochtend om 08.00 uitgefeest was, ben ik heel tevreden gaan slapen.

In deze twee weken ben ik enorm mezelf geweest. Deze reis doet me zó goed en ik ben blij dat ik het aan het doen ben! Het brengt me verder dan ik ooit geweest ben. Zo durf ik nu mijn haar te laten groeien zodat ik een knotje kan dragen, een regenboogoorbel te dragen, een rerdelijk over de top outfit aan te doen en hand in hand te lopen over straat. Misschien kleine dingen in jullie ogen, maar het is waar ik voor sta en wie ik ben. Niemand krijgt mij meer klein.

De zondag heb ik voor de rest samen met Damon doorgebracht en op maandag stond mijn volgende avontuur op het punt van beginnen: de Fiji eilanden!

Inmiddels ben ik redelijk moe van het schrijven van mijn blog. Binnenkort komt mijn volgende blog over Fiji!

Liefs Fabian!

''You can't stop changing me!''

''I do what I want, I say what I say and I mean what I say''

''Be proud, be fout, be stout, be alive''