Darwin & Bali

Ik ben misschien te laat geboren
Of in een land met ander licht
 
Ik voel me altijd wat verloren
Al toont de spiegel mijn gezicht
 
Laat me, laat me, laat me mijn eigen gang maar gaan
Laat me, laat me, ik heb het niet altijd zo gedaan
 
Ik zal mijn vrienden niet vergeten
Want wie me lief is, blijft me lief
 
Ik zal ze heus nog wel ontmoeten
Misschien vandaag, misschien over een jaar
 
Laat me, laat me, laat me mijn eigen gang maar gaan
Laat me, laat me, ik heb het vanaf the big change altijd zo gedaan
 
Ik heb mijn leven niet verkankerd
Ik heb geen bezit en geen bezwaar 
 
Dr is geen stuiver die ik spaarde
Ik leef gewoon van uur tot uur 
 
Laat me, laat me, laat me mijn eigen gang maar gaan
Laat me, laat me, ik heb het vanaf toen altijd zo gedaan
 
Inmiddels ben ik weer terug in Darwin vanuit Bali en schrijf ik mijn laatste blog op Australische bodem. 
 
Op vrijdag 1 juli ben ik vanuit Cairns op Darwin gevlogen. Darwin is mijn laatste bestemming in Australië en het is goed zo. Er zijn nog veel mooie plekken onontdekt, maar ik heb ook al zoveel mooie plekken gezien hier! Zoals ik in mijn vorige blog al aangaf begint het steeds meer te kriebelen als ik eraan denk dat ik over twee maanden weer in Nederland ben. Ik zeg niet dat ik nooit meer zo'n lange reis ga maken in mijn leven, maar deze reis is straks mooi geweest. Ik heb (en ga nog) fantastische plekken bezocht/bezoeken, maar het is gewoon klaar straks. 

Ik wil mijn leven (en dromen) in Nederland weer gaan opbouwen. Wat zijn dan mijn dromen? Ik heb er veel. En ik denk ook dat je altijd moet blijven dromen. Mijn grootste droom is om met mijn toekomstige man kinderen te krijgen (het liefst 3) en het liefst van hem en van mijzelf. Dit wordt steeds gemakkelijker in Nederland (en de rest van de wereld) en ik geloof erin. Het is dan wel handig dat ik eerst een leuke man tref, haha. Andere dromen zijn het voor jaren lesgeven aan groep 8 om zo ervaring op te doen en dan zou ik op een gegeven moment heel graag het papiertje halen om directeur te worden van mijn eigen basisschool. Op deze basisschool zal alles in het teken staan van sociaal-emotionele ontwikkeling. Ik wil innovatief zijn en ben ervan overtuigd dat als kinderen (én leerkrachten én ouders) zich ergens 100% (oké 99%) op hun gemak voelen het beste in het kind (en volwassenen) naar boven wordt gehaald. Momenteel wordt er naar mijn mening te veel nadruk gelegd op presteren, zowel bij de kinderen als bij de leerkrachten. Dit is niet het belangrijkste in het leven. Niet iedereen hoeft professor te worden. Het gaat er volgens mij om dat je leert in het leven wie je bent en wat je gelukkig maakt en hoe je met teleurstellingen omgaat. Op mijn school zal ook niet elke scheet genoteerd te hoeven worden. Het is noodzaak om het vertrouwen tussen kinderen, leerkrachten en ouders te waarborgen. Daarbij is openheid en humor denk ik heel belangrijk en een plek waar iedereen zijn zegje kan doen. Je kunt niet iedereen tevreden stellen, maar je kunt wel met respect naar iedereen luisteren. Een idealistische droom? Misschien. Maar ik denk dat ik het kan en daar begint het mee in het leven: vertrouwen. Ik weet trouwens niet of ik wel helemaal zonder het lesgeven zelf kan. Enfin, de toekomst zal het uitwijzen. Dan blijft er nog een laatste droom over: het wonen in Utrecht! Ik ben al een tijdje verliefd op deze stad en het ligt heerlijk centraal in het land, zodat ik overal makkelijk heen kan. Natuurlijk ga ik deze dromen nooit alleen kunnen verwezenlijken. Daarvoor heb je mensen nodig die op jou vertrouwen en dichtbij je staan. Maar goed, het begint bij dromen... En daar houd ik van! 

Oké, genoeg geneuzeld over de toekomst en dromen. Door met mijn reis. Eenmaal aangekomen in Darwin ontmoette ik vrij snel Max weer. Hij heeft me het centrum van Darwin laten zien en daarna zijn we naar de lagoon geweest. Darwin is denk ik de plaats met de meeste geschiedenis van Australië (als je de aboriginal geschiedenis niet meetelt). Op 19 februari 1942 is Darwin gebombardeerd door de Japanners en vrijwel met de grond gelijk gemaakt. Dit was rond dezelfde tijd dat Pearl Harbour werd aangevallen door de Japanners en de USA zich ging mengen in de Tweede Wereldoorlog. 
 
Op zondag was het tijd om met William en Kate te duiken in een glazen kooi! William, een 5.5 meter lange zoutwaterkrokodil, was heel actief en kwam heel dichtbij de 2 cm dikke, doorzichtige glazen kooi. Wat was het fantastisch om een krokodil van zo dichtbij te zien. Zijn enorme poten en bek waren indrukwekkend en Max en ik hebben echt genoten. Het was wel zo dat William een beetje traag was naar het happen naar zijn eten. Dit komt waarschijnlijk omdat hij niet echt moeite hoeft te doen om zijn prooi te verschalken. Maar al met al een mooie ervaring! Ik heb nu met witte haaien en zoutwaterkrokodillen gedoken! De rest van het Crocosaurus park bestond uit andere joekoloekussen van krokodillen en andere kleinere krokodillen. De krokodillen worden daar gefokt voor de leerhandel, die vandaag de dag niet zwart meer is. Een krokodil blijft tot zijn vijfde levensjaar in het park en wordt daarna verder groot gebracht op een soort boerderij. Als de krokodil 19 jaar is mag hij geslacht worden en wordt het vlees opgegeten en van de huid worden tassen en andere zooi gemaakt. Ik persoonlijk vind het niet nodig, maar het is denk ik wel goed dat de krokodillenhandel nu een legale handel is. 
 
De opeenvolgende dagen heb ik vooral in Darwin gechilld. We hadden een leuk groepje hier en hebben kaartspelletjes en Rummikub gespeeld en zijn naar het strand en de lagoon geweest. De zonsondergangen zijn bijzonder mooi hier in Darwin en het verschil tussen eb en vloed is hier wel 8 meter in hoogte! Ook heb ik nog een keertje hardgelopen met Dries en heb ik de halve finale van het EK gekeken (Duitsland-Frankrijk) met een Duitser en de finale Portugal-Frankrijk! Ik ben blij voor mijn Portugese vrienden dat ze eindelijk een tastbare prijs hebben gewonnen!

Op vrijdag zijn we met ons groepje bestaand uit Dries, Toby, Colin en David naar Berry Springs gereden. Dit waren een soort waterpoeltjes met lekker lauw water en we hebben de hele middag lekker gezwommen en aan het eind van de middag gebarbecued op één van de platen die je hier in Australië overal kunt vinden. Zondag stond het volgende tripje met de boys op de planning naar Linchfield. Dit zou mijn laatste roadtripje in Australië worden en Linchfield bleek een mooi nationaal park met prachtige watervallen, zwemplekjes en termietenhopen. 
 
Dinsdag 12 juli was het tijd om door te gaan naar Bali! Jaja, Fabian voor het eerst naar Azië. Ik moet zeggen dat Azië me niet echt trok voordat ik naar Bali ging en na deze trip ben ik nog steeds niet helemaal overtuigd, maar ik heb het wel heel mooi gehad op Bali! Wat een verschil met Australië en de rest van de westerse wereld. Het werd me vrij snel duidelijk dat ik zonder brommertje nergens was op Bali. Zo'n beetje iedereen scheurt daar rond op een brommer tussen de taxi's en busjes door. Er zijn weinig verkeersregels en het is gewoon rijden als je kunt. Nou daar ging deze brommerexpert op zijn brommertje en zonder plan. Hé, dit is leuk! Hé, dit is heeeeeeeeel leuk! Waar ben ik eigenlijk? Ja, ik weet de weg nog wel terug. Komt goed. En het kwam goed. Bij een supermarkt werd ik aangesproken door een Indonesische man. Toen hij erachter kwam dat ik hier in mijn eentje aan het rondscheuren was keek hij me wel wat verbaasd aan. Maar je kent helemaal niemand hier? Nope... ik heb geen vrienden :P En hoe vind je de weg dan terug? Oooh, die herinner ik me wel. Oké, zal hij wel gedacht hebben. 's Avonds heb ik nog met een Nederlands meisje afgesproken die ik op Fraser Island ontmoet heb en hebben we wat gegeten en zijn we per ongeluk nog in één van de weinige gaybars op Bali beland. 
 
De volgende dag ben ik met een iets gerichter plan op pad gegaan op mijn brommertje. Ik ging op weg naar Kuta, een plaatsje vlakbij waar ik verbleef, en heb lekker lopen shoppen en afdingen. Achteraf bleek dat ik nog veel te veel had betaald voor mijn ring en sarong. Maar voor de kapper en nieuwe (echte nep) Adidas schoenen heb ik een schappelijk prijsje betaald. Tussen het shoppen door ben ik ook nog beboet door de politie! Ik was druk opzoek naar de juiste afslag en ben zo door een rood licht gereden. En laat daar nou net politie aan de kant staan! Het was overduidelijk dat ik door rood reed en ik hoor het fluitje van meneer de agent nog in mijn oren. Ik met een heel onschuldig gezicht naar meneer de agent toe. Agent: ''Dat licht stond op rood.'' Fab: ''Ja, sorry, ik was druk opzoek naar de weg.'' Agent: ''Stap maar even af van je brommer.'' Vervolgens kreeg ik een geplastificeerd papier voor mijn neus met verkeersovertredingen en door een rood licht rijden kostte 500.000 Roepia (ongeveer 30 euro). Ik had al van een local gehoord dat ik boetes bij de politie ook kon afdingen dus ik zei: ''Ooh meneer de agent, ik heb niet zoveel geld bij me.'' Agent: ''Hoeveel heb je bij je?'' Fab: ''100.000.'' In het echt had ik net gepind en zat mijn portemonnee vol met een miljoen Roepia (helaas geen euro). Met veel gepriegel en met mijn onschuldigste gezicht haalde ik een briefje van 100.000 te voorschijn. Agent: ''Mag ik je portemonnee even zien?''Fab: ''Ooh, wacht ik heb nog een briefje van 100.000.'' Agent: ''Oké, nog één briefje van 100.000 en het is goed.'' En zo had ik 40% van mijn boete afgekregen. Het geld stopt meneer de agent hoogstwaarschijnlijk in zijn eigen zak, want ik hoorde later van Dhika (local die ik via een Nederlandse vriendin uit Australië ontmoet heb) dat als hij een boete krijgt hij maar 50.000 hoeft te betalen. Alleen betalen toeristen het tienvoudige, puur omdat je meer geld hebt. Maar ik was gewaarschuwd voor het vervolg van mijn verblijf op Bali.

 
Die avond zou ik Dhika voor het eerst ontmoeten. Dhika is een Indonesische jongen en valt net als ik op jongens. Hij werkt in een hotel en in het restaurant en ik zou daar een hapje komen eten. Ik had hem alleen via Facebook gesproken en zo kwamen we voor het eerst echt aan de praat. Het blijkt nog alles behalve makkelijk om homo te zijn in Indonesië. Bali is vrij openminded omdat hier, in tegenstelling tot op de andere eilanden waar mensen de Islam aanbidden, het Hindoeïsme de boventoon voert. Het Hindoeïsme is vrijer wat betreft seksuele voorkeur, maar desalniettemin ben ik geen één homo tegengekomen die openlijk tegen zijn ouders heeft verteld dat hij homo is. Er rust toch nog een taboe op. Ook vluchten veel homoseksuele mannen in Indonesië naar Bali. In wat voor wereld leven we toch (?) denk ik soms. Dat is ook nog een droom van mij. Meer doen aan de acceptatie van homoseksualiteit in Nederland (misschien zelfs internationaal) en dan met name in de voetbalwereld. Ik ben zeker van plan voorlichting te blijven geven over homoseksualiteit op middelbare scholen als ik straks weer thuis ben. Dhika en ik zijn uiteindelijk in één van de drie gaybars die Bali telt beland en hebben gezellig een drankje gedaan. De drie gaybars zitten allemaal naast elkaar en het is er elke avond bomvol (moet je nagaan waar ik de meeste avonden doorgebracht heb). Op mijn laatste avond hoorde ik van Dhika dat er dreiging in de lucht hing voor een terroristische aanslag op één van de gaybars. Ik wilde nog gedag zeggen tegen een paar jongens die ik daar ontmoet had, maar schrok hier toch even van. Uiteindelijk ben ik wel heen geweest en is er niks gebeurd. Bovendien laat ik me ook niet afschrikken door een vermeende terroristische aanslag. Als het je tijd is, ga je. Dat is misschien soms wat hard te verkopen, maar ik geloof daar wel in. Mocht ik ooit de dupe worden van een aanslag of iets dergelijks dan zal ik de terrorist vol in zijn ogen aankijken en vol trots sterven en hem al mijn (gay) love geven. Ik ben niet bang voor de dood.
 
Wat heb ik voor de rest nog gedaan op Bali? Ik ben een dagje naar Ubud geweest! Dit was heel leuk en in Ubud heb ik het Monkey forest bezocht en de prachtige sawa's gezien rondom Ubud! Het was wel twee uur rijden op mijn brommer en dat was heerlijk! Ik snap nu trouwens wel waarom mensen zo'n kapje om hun mond en neus hebben als ze hier wonen. Het stinkt namelijk best wel naar brandstof als je de hele dag met 3,2 miljoen mensen rondscheurt op een relatief klein eiland. In het Monkey forest heb ik de aapjes ook nog geprobeerd bananen te voeren die je voor een habbekrats kon kopen in het park. Alleen werd ik nadat ik de bananen had gekocht direct door een dikke aap gevolgd en heb ik de helft van mijn bananen naar hem gegooid omdat ik bang was dat hij me zou gaan bespringen. Uiteindelijk heeft iemand toch nog een leuke foto van mij en een aapje gemaakt. 
 
Een andere dag ben ik naar Nusa Dua geweest. Dit is een stadje waar veel luxe resorts gevestigd zijn en hier ben ik naar het strand geweest, heb ik wat rondgelopen en heb een heerlijke fullbody massage gehad van een uur op het strand. Op Bali heb ik uiteindelijk drie keer een massage genomen (het was 6 euro 90 per uur), maar die op het strand was het lekkerst. Ook ben ik nog een dagje flink ziek geweest van een eendenborst die ik de avond daarvoor gegeten had. Deze was nogal pittig en daar kon mijn lichaam niet zo goed tegen. Een andere dag ben ik naar de Nungnung falls geweest. Een prachtige waterval die minder bekend is en waar niet zo veel mensen van weten! Ideaal! Weer een andere dag heb ik de Uluwatu tempel bezocht. De tempel op zich was niet zo indrukwekkend, maar de uitzichten op de oceaan en de rotsen daarentegen: fantastisch!

Aan het eind van de twee weken die ik op Bali doorgebracht heb ben ik nog twee nachten op de Gili eilanden geweest. Dit zijn ware paradijsjes! De eerste dag ben ik naar Gili Trawangan geweest en de de tweede dag naar Gili air! Op de boottocht van twee uur naar de eilandjes heb ik een leuk Nederlands meisje ontmoet en heb ik mijn tijd op de eilanden in haar gezelschap verkeerd. Tijdens mijn laatste weekend op Bali ben ik nog eens even flink los gegaan in Skygarden (een discotheek met 6 verschillende vloeren) en heb ik mijn terugreis naar Darwin voorbereid. 
 
Inmiddels is het vandaag alweer mijn vierde dag in Darwin. Ik was na mijn aankomst vanuit Bali heel erg moe. Mijn lichaam moet weer wennen aan ander voedsel en ik heb op Bali ook veel indrukken opgedaan en was gewoon op. Tijdens mijn verblijf op Bali had ik ook bijna continu last van mijn oren (per ongeluk onder water gekomen toen we naar Linchfield gingen) die ontstoken waren. De oordruppels op Bali werkten niet en ik had niet zo'n vertrouwen in de dokters daar. Bij terugkomst in Darwin ben ik hier naar een privé dokter geweest en heb ik mijn rechteroor laten uitspuiten (heerlijk, ik hoorde zo opeens weer goed!) en heb ik voor mijn linkeroor goede oordruppels gekregen. Inmiddels gaat het de goede kant op met mijn gezondheid, maar het was toch een klein smetje op de twee weken Bali. 
 
Mijn laatste weekend in Australië ga ik niet meer heel veel bijzonders doen. Op maandagmorgen vlieg van 06.00-09.05 op Singapore waar ik dan 16 uur verblijf. Ik ken een jongen die daar woont en hij gaat me de stad laten zien, ik ben heel benieuwd! Vervolgens vlieg ik door van Singepore naar Shanghai, waar ik 17 uur verblijf en ook toevallig een jongen ken waarmee ik ga lunchen. En dan vlieg ik woendagochtend vanuit Shanghai door naar Vancouver en begint mijn maandje Canada! 
 
Tot een volgende blog! 
 
XXX Fab