Beautiful Canada

Bonsoir mensen,

Het is alweer even geleden sinds ik mijn laatste blog online heb gezet en het is de hoogste tijd om er weer eens één te schrijven. Ik moet eerlijk bekennen dat mijn inspiratie de laatste maand in Canada af en toe ver te zoeken was. Ik wil naar huis. Het is mooi geweest. Dat gevoel overheerste toch wel sterk, maar desondanks heb ik een mooie maand gehad hier in Canada! Ik kijk nog wel enorm uit naar New York en dan vooral naar het concert van Beyonce. Maar vijf dagen na haar concert vlieg ik dan op 12 september richting Amsterdam, waar ik op 13 september om 20.30 Nederlandse tijd aankom! :D

Het laatste weekend is Aussie was relaxed. Ik ben de zaterdag nog met twee jongens naar een Indonesisch festival geweest en op zondag was er ook ergens live music. Op zondagavond vertrok ik naar de internationale luchthaven van Darwin om daar een nachtje op het vliegveld door te brengen. Het was nog wel even stressen om mijn bagage terug te krijgen uit de opslagruimte van het hostel in Darwin. Het was inmiddels 21.00 en ik zou om 22.00 opgehaald worden door een shuttlebus om naar het vliegveld te vertrekken. Ik wilde mijn bagage ophalen, maar de man die nachtdienst had vertelde vrolijk dat ik dat al voor 20.00 had moeten doen en dat hij geen sleutel van de opslagruimte had. Fab: ''Oké en nu?'' Man duidelijk genietend: ''Ja, vervelend. De man die de sleutel heeft staat op de markt en komt misschien wel voor 22.00 terug als je mazzel hebt.'' Fab dacht: ''Fijn, zulke mensen op de wereld. Daar heb je echt wat aan.'' Ik besloot maar naar de markt te lopen en de man op te zoeken. Het enige wat ik wist is dat hij kleren verkocht en ik wist hoe hij eruit zag, want ik had inmiddels twee weken in dat hostel geslapen. Ik vond hem vrij snel en bood hem aan te helpen inpakken (de markt was om 21.00 afgelopen) en daarna zo snel mogelijk naar het hostel te gaan om mijn spullen uit de opslagruimte te halen. Uiteindelijk waren we klokslag 22.00 terug in het hostel en was ik net te laat om de bus te pakken. Gelukkig had de man die avonddienst bij het hostel had, wel geregeld dat hij op de terugweg nog weer langs dit hostel kwam om mij op te pikken. Toch fijn dat hij dat voor mij geregeld had en zo kwam ik redelijk bezweet aan op het vliegveld.

De vlucht naar Singapore duurde zo rond de 5 uur en ik kwam om 09.05 's ochtends aan. Chen (de Chinese jongen die ik daar zou ontmoeten) stond me al op te wachten op het vliegveld en dat was een fijn gevoel! Omdat mijn grote backpack ingecheckt voor de volgende vlucht achterbleef op het vliegveld had ik alleen mijn kleine backpack bij me met mijn waardevolle spullen. Ik was er klaar voor om wat van Singapore te zien! Uiteindelijk hebben we de haven, de hoogste berg, de botanische tuinen en de skyline van Singapore gezien. En dat was gaaf! 's Avonds zijn we nog uiteten geweest in Chinatown en hebben we gezellig wat gedronken. Wat mij het meeste opviel aan die 16 uur in Singapore? De enorm strenge regels die daar gelden. Zo wordt er geen kauwgom verkocht in Singapore, kost spugen op de straat je 500 dollar en mag je niet eten en drinken in de metro. Maar of het nou heel schoon was in Singapore? Nee, wel schoon, maar niet dat je dacht: wat is het hier nou een paradijs. Ook waren de metrorails van de metrostations vakkundig afgescheiden van het perron door middel van elektrische deuren die precies open gingen als de metro stopte op het perron. Nou zie je dit wel op meer plekken in de wereld, maar ik vond het toch opmerkelijk toen Chen zei: ''Ja, zelfmoord is hier in Singapore illegaal.'' Maar goed, als je dood wilt is er altijd een manier om je doel te bereiken. Of het dan helpt om je metrostations zo af te schermen? Ik denk het niet... Ik ben ook van mening dat je nog zulke strenge regels kunt opstellen in een land, maar dat dit voor vrij weinig mensen nut heeft. Mensen doen toch wel dingen die je niet wilt, vooral als je zegt dat je het niet mag doen (denk maar aan kinderen). Dan nog even iets: ik ben iemand die nooit spuugt, echt nooooooit. Maar ik liep met Chen ergens door de botanische tuin en in één keer uit het niets spuugde ik op de grond. Raar hè? Ik weet niet of dat aan mij ligt of dat als je zegt dat je iets niet mag doen je brein het in één keer wel wil doen. Gelukkig heb ik geen boete gehad! Chen schrok er wel een beetje van, maar daarna hebben we erom gelachen.

Die avond was het tijd om opnieuw afscheid te nemen. Ik zie Chen waarschijnlijk binnenkort weer in Amsterdam, waar hij zijn trip door Europa begint half september. Het was tijd om de volgende nachtvlucht richting Shanghai te pakken. Deze vlucht duurde ook rond de 5 uur en ik kwam om 06.25 de volgende ochtend aan. Ook in Shanghai was ik van plan om naar de stad te gaan om met een bekende af te spreken die ik in Sydney had leren kennen. Shanghai is een stad met 25 miljoen inwoners en een enorm metronet. Na wat rond gehuppeld te hebben op het vliegveld en een Chinese stempel in mijn paspoort rijker heb ik de metro gepakt naar het centrum van Shanghai. Dit duurde ruim een uur! Ik heb mijn ogen uitgekeken in de metro. Als de deuren open gingen, vlogen alle Chinezen als een malle naar binnen om een zitplekje te bemachtigen. Hierbij werd er geregeld geduwd. Het leek op een soort grote stoelendans. Nou begrijp ik na Shanghai beter waarom Chinezen vaak zo egocentrisch zijn. Wat zou jij doen als je in een stad van 25 miljoen mensen leeft en alles zo super druk is? Precies, vechten voor je plekje: anders sneeuw je onder! Uiteindelijk heb ik niet met Brice geluncht... In China heb je namelijk geen toegang tot Facebook, YouTube en Google omdat dit door de regering uit de lucht is gehaald (lekker transparant). Ik heb wel alle mogelijke moeite gedaan om Brice een bericht te sturen waar ik was, maar we hebben gewoon geen goede afspraak gemaakt van tevoren. Helaaschh. In Shanghai heb ik wat rondgelopen (het was er bloedheet) en ben ik op een gegeven moment een tukkie gaan doen in de schaduw van een grote boom in een park. 's Avonds heb ik de indrukwekkende skyline van Shanghai bewonderd en ben ik weer richting het vliegveld vertrokken voor mijn derde nacht op rij in een vliegtuig.

Ik kan je een wereldreis zeker aanbevelen, maar drie nachten in een vliegtuig slapen is echt geen aanrader. En helemaal de vlucht van Shanghai naar Vancouver was horrible. Met een tijdsverschil van 13 uur kwam ik aan in Vancouver. Ik was dus inmiddels 13 uur terug in de tijd gevlogen (over Japen en de Stille Oceaan) en het was nog steeds dinsdagavond 2 augustus. Je zult wel begrijpen dat ik een weekje nodig had in Vancouver om bij te komen van mijn jetlag.

Het eerste wat me opviel in Vancouver was de lucht. Wat ademt dit heerlijk in. Wat een zuurstof zit er in deze lucht, wat heerlijk om gewoon domweg te ademen! Dit heb ik dan ook vooral gedaan de eerste paar dagen na mijn vluchten.

Op vrijdag heb ik met Thomas afgesproken (hij woont in Vancouver en ik heb hem in Australië ontmoet) en hij heeft mij een rondleiding door Vancouver gegeven. Dit was gezellig en we hebben uiteindelijk bij de zee samen geluncht. De volgende dag ben ik zelf op ontdekkingstocht gegaan in Vancouver op de fiets. Heerlijk om rond te fietsen in Stanley park (dit park is het grootste park van Noord-Amerika) en af en toe ben ik natuurlijk gestopt om wat foto's te maken.

De dag erna ben ik naar de Suspension bridge geweest. Een grote hangbrug van 100 meter lang over een uitgesleten rivier omgeven door naaldbomen (of terwijl de taiga). De taiga vind je voor het grootste gedeelte in Canada en Rusland. Gaaf en heerlijk om je daar eens in te bevinden.

Na het weekend was ik van plan Natasha op te zoeken op Vancouver Island. Natasha leeft in de hoofdstad van Bristish Columbia (éé
n van de 10 provincies in Canada) genaamd Victoria en met een veel te dure Greyhound bus ben ik via de veerpont in Victoria aangekomen. Vancouver Island is al groter dan Nederland in zijn geheel en de rest van de week heb ik doorgebracht op dit eiland. De eerste paar dagen heb ik het regeringsgebouw van Victoria bezocht, een museum bekeken, gelezen en een terrasje gepakt met een Nederlandse jongen die ik had leren kennen in het hostel en heb ik orca's in het wild gezien! Niet één, maar wel 20! Deze zoogdieren leven in groepen en het was heel mooi om ze eens van dichtbij te bewonderen.

Vrijdag was het dan zover: ik zou Natasha (mijn Canadese huisgenootje in Lisboa) na 5,5 jaar weer in het echt zien! Dat was heel raar en heel leuk tegelijk omdat er in die 5,5 jaar voor ons beiden veel veranderd is. Natasha is moeder geworden van een lief klein baby'tje, maar niet met de vriend die ze toen in Lissabon bij zich had. Inmiddels staat haar leven op dit moment ook weer op de kop, omdat Natasha sinds een paar maanden bij de vader van haar kind weg is en ze in een procedure zitten met advocaten etc. etc. Ik vind het altijd vooral zielig voor het kind. Dat heeft hier niet om gevraagd en ik vind het nogal wat dat als je samen besluit een kind te baren en er vervolgens een paar maanden nadat het kind geboren is er alweer de brui aan geeft. Ik ken de ins en outs niet, dus ik oordeel er verder ook niet over. En mijn verhaal kennen julie inmiddels wel. We hadden genoeg gespreksstof en onder het genot van een paar biertjes vloog de avond voorbij! De volgende ochtend heeft Natasha mij nog een aantal prachtige strandjes laten zien met (besneeuwde) bergen op de achtergrond. Die middag ben ik terug gegaan richting Vancouver en was het bijna zover om richting Montréal te vliegen.

Montréal! Weer een nieuwe stad. Weer een nieuw hostel. Ik wil naar huis. Ja mensen, zulke dagen had ik er afgelopen maand ook tussen zitten. Inmiddels heb ik mede doordat ik morgen op New York vlieg weer nieuwe energie hervonden, maar ooh wat ga ik blij zijn als ik straks weer op Nederlandse bodem sta.

In Montréal heb ik leuke mensen ontmoet die ik in morgen in New York weer ga zien! We hebben samen koffie gedronken, de Mount Royal beklommen (hoogste berg, midden in de stad met mooi uitzicht op de stad), de art gallery bezocht, op het strand gelegen, Poutienne gegeten (typisch gerecht vanuit Quebec) en zijn we uitgeweest.

Voor de afwisseling ben ik samen met een Australische jongen en Duits meisje nog 3 nachten naar Quebec-city geweest. Dit is de oudste stad van Canada en gesticht door de Fransen rond 1600. Er was een prachtige stadsmuur en we hebben een waterval bezocht van 50/60 meter hoog! De waterval vond ik het meest indrukwekkend en is de hoogste die ik ooit gezien heb. Wat een kracht heeft water toch!

Na de dagen in Quebec city ben ik weer terug naar Montréal gegaan. Hier ben ik de afgelopen week twee keer uitgeweest (het bier kost hier maar 3 dollar). Ben ik naar een deephouse feestje geweest met twee Engelse jongens en heb ik een dagje Monopoly met creditcards gespeeld!

Op mijn verjaardag heb ik lekker de hele dag gebeld met familie en vrienden en besefte ik me hoe gelukkig ik ben met de mensen die ik in mijn leven heb! Het is apart om je verjaardag in Canada te vieren, maar eigenlijk ook best wel chill om eens helemaal alleen te zijn op je verjaardag. Ik werd ook helemaal blij van de leuke appjes en berichten die ik op Facebook ontvangen heb! :D

Inmiddels is het hier 23.00 geweest en vlieg ik morgenvroeg op New York! WHOEHOEEEEEEE!! Wat een top stad om mijn reis af te sluiten!

Ik heb een heel goed gevoel bij New York en ik wil nog een laatste blog schrijven in New York of als ik weer thuis ben!

Voor nu is het weer genoeg geweest.

XXX Fab