Tiny en Lau

Hello people, hier eindelijk weer eens een update vanuit Nieuw-Zeeland!

De internetverbinding is hier over het algemeen nog slechter dan in Australië en dus is het flink puzzelen met mijn blogs de aankomende tijd. Ik heb gister besloten lid te worden van de YHA hostels en zo, als ik in zo'n hostel ben, gratis gebruik te maken van de meestal goede Wi-Fi.

Momenteel zit ik in Westport en dat is vrijwel bovenin het Zuidereiland. Er is weer veel gebeurd de afgelopen 10 dagen, hier een terugblik op mijn gebeurtenissen.

Op maandagavond 18 januari zijn Lau en ik samen met een groep anderen van ons hostel mee gegaan met een kroegentocht. We zouden langs vier kroegen in Queenstown gaan en tijdens het avondeten hadden we al een jongen uit Melbourne ontmoet. Het werd een fantastische nacht met een bezoek aan de Icebar. In deze bar was het -5 en kregen we een dikke winterjas en handschoenen aan voordat we naar binnen mochten. Eenmaal binnen zagen we hele mooie ijsbeelden, maar na een paar foto's gemaakt te hebben had ik het daar snel gezien... Brrr!

De volgende dag hebben Lau en ik de lekkerste hamburger ooit gehad: de Fergburger! We moesten wel een tijdje wachten in de rij, maar dit was het dubbel en dwars waard. Als je ooit naar Queenstown gaat moét je deze burger gegeten hebben! 's Middags ben ik wezen hardlopen ,na de stapavond en burger was dat hard nodig, en daarna ben ik naar de gratis sauna in ons hostel geweest. Die avond ben ik vroeg naar bed gegaan, want de volgende dag stond er bungyjumpen en canyoning op het programma!

Om 07.30 was het dan zo ver! Fabian Pascal van 't Zand, geboren te Meppel op 29 augustus 1990 ging zich vanaf een platform 134 m naar beneden laten storten. Op weg naar de bungyjump was het nogal stil in de bus. Na 30 minuten kwamen we aan bij de Navis bungyjump! Deze staat bekend als hoogste bungyjump in Nieuw-Zeeland en als nr. 14 wereldwijd. Jaja, daar sta je dan met je slaperige hoofd. De vrouw die mij incheckte verzekerde mij dat ik na de jump niet meer slaperig zou zijn! Met een cabine gingen we richting de bungyjump. Laura ging ook mee om te kijken en om foto's te maken. Toen we op het platform aangekomen waren ging het toch wel een beetje kriebelen. Ik had er enorm veel zin in, maar er waren nog twee wachtenden voor me. Inmiddels had ik mijn Go Pro aangezet en werden er een soort kussentjes om mijn benen gebonden. Ik kwam in een soort tandartsstoel terecht en de sluitingen van de kussentjes werden vastgemaakt aan het elastiek. Er werd nog een foto gemaakt en toen mocht ik gaan! Voor ik het in de gaten had stond ik op een platform van 30 vierkante centimeter. De man achter mij zei: 3, 2, 1 .. BUNGY! En ik dook als een malle naar beneden. De eerste seconden voelde ik kriebels in mijn buik, maar daarna was ik zó snel beneden en werden mijn hersenen (ik heb er nogal veel) tegen mijn hersenpan aangedrukt (dat was een iets minder gevoel). Na twee keer op een neer gegaan te zijn trok ik aan een touwtje aan mijn been en kwam ik te zitten ipv te hangen aan het bungykoord. Ik werd weer naar boven getakeld en had de jump van 134 meter naar beneden overleefd! Ik heb het filmpje dat gemaakt is natuurlijk gekocht en heb ook een certificaat gekregen van de sprong, super leuk!

's Middags stond er nog iets vets op het programma: canyoning! Voor de mensen die het niet kennen: het is eigenlijk met de rivier mee naar beneden gaan. Daarbij moeten alle obstakels zoals: een waterval, een snel stromend stukje, diepe dalen naar beneden en het oversteken van de rivier op sommige delen overwonnen worden. Ik moet jullie eerlijk zeggen dat ik aardig kapot was na mijn bungyjump die morgen, maar desalniettemin was het canyoning zeer zeker de moeite waard! We hebben abgeseild, met een soort kabelbaantje over de rivier geroetsjt, van watervallen naar beneden gesprongen en ons mee laten voeren over snel stromende stukjes in de rivier. Moe maar voldaan gingen we die avond op pad naar het volgende plaatsje Wanaka....

We hadden geen slaapplaats geregeld van tevoren, maar daar maakten we ons niet al te druk om. Bij het eerste hostel was er geen plaats meer voor ons. Het tweede hostel die we binnen liepen zat ook vol. Het derde hostel ook, nummer vier ook, nummer vijf ook en zo verder. Uiteindelijk bleken álle hostels in Wanaka vol te zitten. Heel fijn en nu? In de auto slapen? Lau en ik zijn eerst maar eens even gaan eten aan de rand van het meer in Wanaka. Ik had er al vrede mee dat we een nachtje in de auto moesten doorbrengen, maar Lau wilde nog een laatste poging wagen en een stukje terug rijden in de richting waar we vandaan kwamen. We kwamen aan bij een hotel vlakbij de weg... Hotel? Wij backpackers slapen toch niet in hotels? Eenmaal binnen bleek het een soort wintersportresort te zijn met een hele mooie, houten inrichting. Het was inmiddels 21.00 uur en er zaten mensen te eten en te drinken. De eigenaresse van het hotel was ook aan het eten en dacht aanvankelijk dat we gereserveerd hadden voor een kamer. Nee, mevrouw. We zijn twee hele zielige backpackers die geen hostel kunnen vinden en willen heel graag hier een nachtje blijven. Dat kan, maar dat is dan samen 185 dollar. Maar we zijn echt heel zielig zei ik, kunnen we geen leuke deal maken? De vrouw bleek heel aardig te zijn en zei dat we wel voor 135 dollar (prijs voor het laagseizoen) in de kamer mochten! Jippie! We hebben een slaapplek! En wat bleek? Er stond ook nog eens een dikke jacuzzi om de hoek! Voor je tot 10 kon tellen zaten Lau en ik met een colaatje in de jacuzzi om vervolgens in een hemels bed in slaap te vallen na een fantastisch mooie dag.

De volgende dag zijn we opnieuw naar Wanaka gereden. We hadden inmiddels de eerst volgende hostels een paar dagen van tevoren geboekt en konden met gerust hart een mountenbike huren. We hebben heerlijk rond het meer in Wanaka gefietst en hebben daarna bij een restaurantje een colaatje gedronken. Die avond sliepen we bij een ander groot meer in de buurt: lake Hawea. Aan de namen van de Nieuw-Zeelandse dorpen en steden is te zien dat deze afstammen van de Maori's. Ik vind het leuk om het verschil te zien met Australië, omdat in Australië bijna alle plaatsnamen zijn veranderd met de komst van de eerste Europeanen (en daarmee de Aborigonal namen uit ons geheugen zijn gewist).

Op vrijdag zijn Lau en ik de dag goed begonnen met een rondje hardlopen rond het lake Hawea. Het bleek nogal een steil hardloop rondje te zijn en ik was blij toen we weer terug waren bij ons hostel. Om 11.00 stond de jetboat bij de goldfields op het programma! Met een super snelle speedboot zijn we over de rivier gesjeesd en om de zoveel tijd maakte de boot een pirouette. Het water was blauwer dan blauw en de man achter het stuur mocht er ook wezen. Na het boottochtje hebben we nog even rondgekeken bij de plaats waar vroeger naar goud gezocht werd door 3000 Chinezen. 's Middags hebben we Veronique (deze vrouw had ik in Sydney ontmoet in mijn eerste weken) ontmoet en hebben we lekker door Queenstown geslenterd en natuurlijk ook nog een burgertje gehaald. Rond 15.00 zijn Laura en ik richting Milford Sound gereden. Hier zouden we twee nachten blijven om een boottocht te maken over het bekendste fjord daar. Het blijkt in Milford Sound 200 dagen per jaar te regen en hiermee staat Milford Sound op nummer 5 van natste plekken op deze aardkloot..

En ja hoor, de volgende dag regende het pijpenstelen toen wij met ons autootje richting de boottocht gingen (dit was nog 1,5 uur rijden vanaf de plaats waar we sliepen). Onderweg zag je OVERAL watervallen van de bergen afkomen, zoiets heb ik nog nooit gezien. De wolken hingen in de bergen, maar ooooh wat was dit mooi! Na een tochtje door een uitgehakte tunnel kwamen we aan de andere kant van de berg en daar.... regende het ook! Maar de watervallen bleven maar stromen en het was echt prachtig. Eenmaal op de boot kwamen we dichterbij deze soms enorm krachtige watervallen. We voeren er zelfs een aantal keer voor de lol onder door! Om de boot zwommen op een gegeven moment 3/4 meter grote dolfijnen en lagen er zeehonden op de rotsen, waauw! Wat wil je nog meer? Dat het een beetje droog werd. En ja hoor, na het bezoek aan een onderwater aquarium van 6 meter in het fjord was het droog toen we terug voeren naar de haven.

Op zondag verlieten we Te Anau en reden we via Arrowtown (ook een plaats waar naar goud werd gezocht door Chinezen) door naar Twizel. Hier zouden we uiteindelijk drie nachten blijven omdat dit dorp dichtbij een aantal plaatsen lag die we wilden bezoeken.

Op maandagmiddag zijn we in de namiddag naar lake Tekapo gereden. Dit meer scheen heel mooi, helder blauw water te hebben en we hadden geluk dat het niet regende. Onderweg kwamen we langs een veel blauwer meer dan lake Tekapo was en hebben we een aantal mooie plaatjes geschoten. Hier zag ik voor het eerst dat je op zalm en forel kon vissen en dat leek mij ook wel wat. Eenmaal aangekomen in Lake Tekapo, viel het mij eerlijk gezegd wat tegen. Het meer was opzich mooi, maar het dorpje bleek één grote bouwput te zijn. We hadden hot pools geboekt in lake Tekapo en zijn heerlijk in de buitenlucht wezen relaxen in deze vijf in temperatuur oplopende zwembaden.

Dinsdagochtend ben ik met mijn huurhengel en kunstaas op pad gegaan naar een aantal kanalen in de buurt van Twizel. Ik had foto's van enorm grote forellen gezien en het leek mij best aardig om ook zo'n beestje aan mijn lijn te voelen. De eerste paar uur bleek ik op de verkeerde plaats te vissen en toen ik uiteindelijk door had waar ik zijn moest bleken te forellen wel te springen, maar niet te bijten. Helaas, maar ik ga het op het Noordereiland nog eens opnieuw proberen! 's Middags zijn Lau en ik op weg gegaan naar de hoogste berg in Nieuw-Zeeland: Mount Cook. Deze berg is naar de 'ontdekker' beter te lezen als innemer van Nieuw-Zeeland (Abel Tasman, onze Nederlandse vriend had Nieuw-Zeeland immers al 100 jaar eerder ontdekt) vernoemd en het regent hier zeker bijna net zo vaak als in Milford Sound. Alleen hadden wij alle mazzel van de wereld dat het juist deze middag opklaarde! We hebben een prachtige track van 1,5 uur heen en 1,5 uur terug gelopen naar Mount Cook en zijn aardig dichtbij de berg gekomen! We hebben gletsjers gezien, gletsjer meren en snel stromende rivieren met gletsjerijs! Enorm mooi en indrukwekkend!!

Gister hebben we de hele dag gereden in de regen richting het noorden van het Zuidereiland. We vertrokken uit Twizel en hebben overnacht in Arthurs pass in de bergen. Het was enorm koud, maar ik heb nog wel een mooie Gea (papegaai) gezien en gevoerd met het klokhuis van mijn appel.

Vandaag zijn we snel verder door gereden richting het noorden (het weer is hier veel beter!) en zijn we (droog!) bij de pancake rocks wezen kijken! Eenmaal in Westport aangekomen zijn we nog even langs de zeehonden kolonie hier gereden en that's it.

Kleine aantekening is dat het af en toe behoorlijk kan botsen tussen Laura en mij. Over het algemeen hebben we tot nu toe super dagen gehad in Nieuw-Zeeland, maar we zijn het er allebei over eens dat we het Noordereiland van Nieuw-Zeeland alleen willen gaan ontdekken. Even goede vrienden en we hebben het als volwassen mensen besloten!

Op dinsdag leveren we de auto in bij Picton en tot die tijd slapen we nog twee nachten in Nelson en twee nachten in Kaikoura. In Nelson gaan we naar het Abel Tasman national park waar we gaan kayakken en wandelen (dit schijnt fantastisch mooi te zijn!) en in Kaikoura willen Lau en ik gaan zwemmen met dolfijnen en op een andere trip walvissen gaan spotten! Daarna is het tijd om ieder onze eigen weg te gaan. We hebben enorm veel van elkaar geleerd, enorme lol gehad, ons enorm aan elkaar geërgerd en zeer goede gesprekken gehad over het leven op deze prachtige wereld. Via deze weg alvast bedankt Lau en we meeten elkaar zeker nog eens in ons kikkerlandje!

Tot de volgende blog mensen! ;) Oooh ja, ik zou het leuk vinden als jullie af en toe eens reageren op mijn blog! Voor degene die zich aangesproken voelt: DO IT! I won't bite!

XXX Fab