Party hardy

Forever young, I want to be forever young...
Are you really want to live forever, forever and ever?

Man, ik voel me weer helemaal teenager! Afgelopen week ben ik wezen stappen als een malle! Alleen op maandag en vrijdag ben ik niet uitgeweest... Pfieeeew, ik ga al richting de 30, dus dat viel niet mee. Vanavond ga ik wederom uit en wel naar een Full moonlight party, waarbij we gaan shinen als een gek, zin in!

Maar om even iets serieuzer op de eerste regels van mijn blog in te gaan: zou je voor altijd willen leven? Mijn antwoord is nee, ik houd er van om ouder (en wijzer) te worden en denk dat iedere leeftijd zijn voors en zijn tegens heeft. Ik geloof er in dat de dood je komt halen als het je tijd is en ik ben er ook niet bang voor. Mijn motto: ''Beschouw de dood als een vriend, die je komt halen als het je tijd is.'' Wanneer ik mijn laatste adem uitblaas wil ik kunnen zeggen: ik heb geleefd en ben 100% mezelf geweest, no matter what. Ik geloof in destiny, maar ben niet gelovig. Sommige mensen vinden troost in hun geloof en dat is prima. Maar ik denk dat het belangrijkste is dat je in jezelf als mens gelooft. Dat vind ik meer waard dan geloven in iemand die misschien wel of niet bestaan heeft en een boek heeft geschreven waaraan je je moet houden.

Ik denk wel dat het geloof je een stukje bewustzijn kan meegeven van de wereld om je heen. Ik geloof heel erg in: wie goed doet, goed ontmoet. En ik denk dat je mensen die hetzelfde als jou in het leven staan aantrekt en mensen die anders denken , met respect, afstoot. Mensen die pessimistisch zijn trekken pessimistische mensen aan, mensen die roddelen trekken mensen die roddelen aan, mensen die positief in het leven staan, trekken positieve mensen aan, mensen die jaloers zijn, zijn zelf niet gelukkig omdat ze een ander niks gunnen. Mensen die om de haverklap een nieuwe relatie starten, zijn in mijn ogen ook niet gelukkig. Blijf lekker een tijdje vrijgezel en ontdek jezelf. Pas als je van jezelf houdt, kun je een ander echt gelukkig maken. Bovendien ben ik er van overtuigd dat je één, twee of hoogstens drie keer iemand in je leven tegenkomt die voor jou de ware kan zijn. Als je diegene ontmoet, moet je daar 100% voor gaan! Poging een liep bij mij faliekant verkeerd af. Let's wish it will be okey in the future. Daar ben ik eigenlijk ook niet bang voor. Er zijn maar weinig dingen waar ik nog echt bang voor ben...

Zo, genoeg over dit. Waar was ik gebleven?

Zondagavond ben ik met Lau (Laura, Nederlands meisje waarmee ik naar Nieuw-Zeeland ga) en Dani (Duits meisje) naar de Christmas Carols geweest. Er werden een stuk of 20 kerstliederen gezongen door verschillende mensen op het gras bij Coogee beach. Er zaten overal families met kinderen om ons heen op picknickdekens en er heerste een heel relaxte sfeer. Bij het vallen van de avond kwamen er lichtgevende kaarsjes tevoorschijn en aan het eind van de Carols werd er vuurwerk boven de zee afgeschoten. Waaaaauw! Een enorm fijne avond, want het was die dag 30 graden geweest en het was dus echt een zomerse, zwoele avond.

Op maandag werd ik voor het eerst wakker op mijn eigen kamer. Het is een heerlijk rustig buurtje hier en ik heb twee andere huisgenoten die hier permanent wonen. Zij hebben hun kamers ook heel gezellig ingericht en in mijn kamer ligt alleen een matras... Maar goed, ik slaap hier toch alleen maar en ben de meeste dagen op pad. Op maandag ben ik voor het eerst naar een kapper geweest. Ik wil mijn haar graag laten groeien, zodat ik het in een soort knotje kan dragen. En dus heb ik alleen de zijkanten en de achterkant laten opscheren. Ik moet je zeggen dat ik heel erg moest wennen aan mijn nieuwe kapsel. Als ik mijn haar niet doe, lijk ik net een soort Einstein met minder hersens. Inmiddels ben ik er wel aardig aan gewend.

Dinsdag heb ik voor het eerst oesters gegeten! Tom (een vriend uit Brussel) had Jorge&Wolter (een getrouwd homostel) en mij uitgenodigd voor een lunch in Batsons bay en we gingen op deze regenachtige dag met de pont richting de baai. Daar eenmaal aangekomen schrok ik best wel van de prijzen op de menukaart. Tom leek het weinig uit te maken en bestelde een fles champagne en een fles witte wijn. Persoonlijk houd ik er niet zo van om op iemands zak te teren, maar Tom stond er op dat hij alles betaalde. Oke, dan moet je er ook maar van genieten toch? Ik heb heerlijke oesters gehad en daarna een lekker roze zalmpje gegeten.

's Avonds zou ik voor Sonia koken en dus vertrok ik na de lunch richting supermarkt en daarna naar huis om het diner voor te bereiden. Sonia bracht wijn mee en na het eten hebben Sonia en ik de foto's van de GOR en Grampians uitgewisseld en zijn we gaan .... stappen! Er was wederom karaoke en deze keer stond de hele kroeg bomvol. Ooops, toch best wel spannend om voor zoveel mensen op te treden, maar eenmaal op het podium waren de zenuwen weg. Ik zong wederom Price Tag van Jessie J en kreeg een gedeelte van de mensen mee. Super gaaf om dat mee te maken!

Het personeel in de kroeg zelf (gaybar genaamd Stonewall) vond ik niet zo leuk. Vlak na binnenkomst wilde ik mijn jas naar de garderobe brengen. Deze bevond zich boven, maar ik had niet gezien dat deze gesloten was. Er stond achteraf wel een rood lint een meter voor de trap, maar die had ik over het hoofd gezien. Vervolgens werd ik door een barman naar beneden geroepen en haalde hij de beveiliger om mij uit de kroeg te zetten! Ik stond echt te klapperen met mijn oren toen ik dat hoorde. Lau, Dani en Sonia waren net drankjes aan het bestellen en konden het ook niet geloven. Ik weigerde weg te gaan en de beveiliger zei dat hij niet anders kon en zijn orders moest opvolgen van de manager. ''Laat mij dan maar even met de manager praten, dan leg ik het wel even uit'', was mijn antwoord. De manager bleek niet een hele grote eikel en ik mocht blijven. Fijn... :) Na mijzelf te hebben opgegeven voor de karaoke zijn we een beetje gaan dansen en ging Lau na een tijdje op de rand van het podium zitten. Binnen een seconde stond er een beveiliger bij haar om haar te vertellen dat dit niet de bedoeling was. Oké, meneer de beveiliger.

Inmiddels werd ik ingedeeld in ronde 3 van de karaoke en in elke ronde zongen er ongeveer 8 mensen. Na elke ronde werd er gestemd wie er door ging (d.m.v. applaus) en de presentatie werd verzorgd door een draqqueen (een man in vrouwenkleding, acterend als een bitch). Ik heb nog nooit zo'n kreng van een draqqueen gezien. Als je in zijn/haar ogen keek zag je alleen kilte en ze maakte geregeld een karaoke zinger belachelijk (zonder een greintje humor) na een optreden. Hier werd ik toch wel een beetje zenuwachtiger van dan ik al was. Na ronde twee noemde de draqqueen de namen op van de mensen die hadden gezongen en konden wij applaudiseren. Ik stond vlakbij het podium en gaf de draqqueen de suggestie dat het misschien een idee was om de karaoke zangers op het podium te halen omdat de mensen echt niet alle namen onthouden hadden. Dit vond mevrouw de draqqueen niet leuk en ze maakte echt valse opmerkingen naar mij. Opnieuw kwam de manager naar mij toe met het verzoek een ''nice boy'' te zijn. Oké, prima! Maar toen was ik er wel écht klaar mee. En als ik ergens echt klaar mee ben, kun je hoog en laag springen maar dan verandert mijn mening niet meer: wat een * tent! De anderen hadden het ook wel een beetje gezien en we besloten na mijn optreden sowieso naar een andere bar te gaan. Uiteindelijk werd ik tweede van de acht in mijn ronde en was ik niet door. Prima, goodbye!

Op woensdagavond ben ik uiteten geweest met Tom, Jorge en Wolter in the Rocks. In de Rocks heerst 's avonds een heel mooi sfeertje en worden de oudste huizen van Sydney mooi opgelicht. Na lekker gegeten te hebben, hebben we nog een drankje gedaan in de bar.

Op donderdagavond was het de beurt om naar de grootste club van Sydney te gaan: Ivy! Hier was ik in mijn eerste twee weken in Sydney ook al eens geweest en dit is de club met de dansvloer in de openlucht! Het was super, super maar dan ook echt super druk omdat het kerstavond was, maar het was wel fijn om dansjes te doen in de openlucht! Om 03.00 sloot de tent en was het feest voor de security begonnen. Iedereen zo snel mogelijk uit de club werken en in een grote stoet naar de taxi's en bussen bongouren! Ik ergerde me hier dood aan omdat ik heel goed zelf kan bepalen waar ik heen loop. Maar deze mensen vonden het nodig om iedereen op te jagen en als je ook maar een beetje weerstand bood je aan te pakken. Bleeeh, dan heb ik toch liever de uitsmijters in Nederland. Die zijn over het algemeen dan toch wat schappelijker.

Het valt mij ook op dat de politie daklozen en zwervers heel hard aanpakt hier als ze ook maar iets verkeerd doen. Het is ongelooflijk om te zien hoe veel mensen er in Sydney op straat slapen gedurende de nacht. Dan hebben wij het in Nederland toch een stuk beter voor elkaar met bijvoorbeeld de opvang in het leger des heils. Nu ik toch eenmaal in de zeurstand zit: Australiërs zijn over het algemeen hele nette, lieve en leuke mensen. Ze houden van het leven, genieten en zijn super behulpzaam. Maar ze komen voor zo ver ik het kan inschatten niet op voor de mensen die het minder hebben en volgens mij doet de regering er ook weinig aan...

Eerste kerstdag zijn Lau, Dani en ik, plus nog een paar anderen naar Bondi beach geweest! We hebben super lekker gebarbecued MET bier. De politie was wederom aanwezig om mensen die alcohol bij zich hadden een halt toe te reopen. Dit hadden wij eerst niet door en binnen no-time werd ons eerste biertje afgepakt en voor onze neus leeg gegoten. Zonde van onze Freddie (Heineken) omdat deze nogal duur zijn hier. Gelukkig werd de koeltas niet gecontroleerd en keken we nu wel twee keer om ons heen voordat we een biertje openden. Op Bondi beach heb je gratis barbecue platen waar je kunt barbecueën. Super geregeld, maar ook hier liep die * politie rond om mensen die wat alcohol dronken aan te pakken. Ze waren inmiddels met een pelotonnetje aanwezig en iedereen die aan het drinken was, werd de alcohol ontnomen en voor hun neus leeg gegoten. Lau en ik waren inmiddels druk aan het barbecueën MET bier en toen we de politie aan zagen komen hebben we onze Freddies verstopt op de grond achter het stokbrood (geniaal idee van Lau). Toen de politie verder trok hebben we weer kunnen genieten van het vlees en het bier. We maakten er gewoon een spannend spelletje van. Ik zie, ik zie wat jij niet ziet en de kleur is..... Groen! Een flesje Heineken bier!

Zoals je uit dit blog kunt opmaken is de poltie/beveiliging in Australie heel strikt. Je kunt bijna geen adem halen of poeh zeggen en dat ben ik als Hollander niet gewend. Ik ben ook van mening (ik ben heel goed in het geven van mijn mening) dat hoe harder je ALLE mensen aanpakt, hoe harder dat tegen je gaat werken. Ik heb medelijden met de politie en beveiligers van clubs. Zij hebben echt een * baan en moeten uitvoeren wat de regering beslist. Het meest mooie voorbeeld is een agent die tegen ons zei: ''Doe je bier in een plastic beker, dan zien we het niet.'' Het is in ieder geval fijn dat ze geen bekeuringen uit gingen delen, want daar zit geen hond op te wachten met Kerst.

Enfin, laat duidelijk zijn dat je mensen die zich asociaal gedragen moet aanpakken als politie.. Maar laat de rest met rust, want die doen geen vlieg kwaad! Ik ben een totaal onagressief persoon, maar heb de afgelopen dagen toch af en toe met kromme tenen toegekeken hoe het er hier aan toe gaat.

Als je voor de klas staat moet je ook orde houden. Veel mensen denken dat je dit bereikt door enorm streng te zijn en niets te tolereren. Ik denk dat niet. Ik laat kinderen vrij tot een bepaalde grens, dit vinden ze fijn en binnen die grens kunnen ze zichzelf ontwikkelen. Komen ze buiten mijn grens, dan corrigeer ik ze. Dit werkt het best met een grapje, maar als het vaker gebeurt volgt er een waarschuwing. De kunst is om consequent te blijven. Ik denk dat je mensen in een land net zo moet behandelen. Iedereen is anders en iedereen heeft een andere aanpak nodig, maar wel binnen de grens van het toelaatbare. Daarom ben ik trots op Nederland!

Met vriendelijke groet,

Minister-president van Fabians gedachten en kijk op het leven!