Phillip Island, Great Ocean Road

Hello people,

I can write a blog in English, but I won't do that because it's not necessary.

Mijn hoofd staat op het moment meer naar de Engelse, dan Nederlandse taal. Dat komt omdat mijn laatste travelmates een Duitse jongen, Yannik, en een Italiaans meisje, Sonia, waren. Het is leuk om te merken dat mijn Engelse woordenschat groter wordt. In Lisboa sprak ik natuurlijk ook veel Engels, maar ging ik ook bijna elke dag met Belgen uit Vlaanderen om. Daarmee sprak ik gewoon Nederlands.

Enfin, let's start the story where I left.

Phillip Island

Vorige week maandag en dinsdag zijn Yannik en ik samen naar Phillip Island geweest. We hadden voor twee dagen een auto gehuurd en na 160 km richting het zuidoosten gereden te hebben kwamen we via een brug over het water aan op Phillip Island. In Melbourne is het verkeer behoorlijk chaotisch en word je links en rechts ingehaald op een vierbaans baan, dus ik was blij dat we op een gegeven moment uit het centrum waren. Gelukkig had ik nu een auto met versnellingspook en kon ik gewoon lekker schakelen.

Phillip Island staat vooral bekend om zijn pinguïn parade en daar hebben we dan ook maar direct na aankomst tickets voor geregeld. Na een heerlijk dagje toeren en een aantal wallaby's (kleine kangoeroes) gezien te hebben zijn we richting de plek gereden waar de pinguïn parade zou gaan plaatsvinden. Deze vindt elke dag plaats rond de schemering. De pinguïns keren dan terug naar hun nest ,en op dit moment ook hun jongen, na een dagje vis te hebben gevangen. De pinguïns op Phillip Island heten little penguins en zijn de kleinste van alle soorten pinguïns (rond de 30 cm). Vol spanning zaten Yannik en ik op een soort tribune te wachten tot de eerste pinguïns zich zouden aandienen. Om de tribunes lagen rotsen waar de pinguïns heen konden waggelen en ja hoor, rond de schemering kwamen de eerste pinguïns aan zwemmen met hun kopje boven water. Het was enorm grappig om te zien hoe ze, eenmaal op het strand aangekomen, opstonden en dan soms weer door een golf omvielen. Ik heb me kostelijk vermaakt en in een scheur gelegen. Af en toe probeerden de eerst aangekomen pinguïns het strand op te lopen, maar veranderden ze halverwege van gedachten en liepen ze weer met een noodgang richting zee (waggel, waggel). Na verloop van tijd verzamelden zich steeds meer pinguïns in de branding en werd de groep steeds groter en JA, daar gingen ze dan met zijn allen! Wat enorm schattig om te zien, 30 cm grote pinguïns in een rechte lijn achter elkaar waggelend naar de rotsen. Waaaauw, we mochten geen foto's maken omdat als je per ongeluk je flash niet uit had gezet de pinguïns zouden schrikken en misschien wel niet meer terug zouden durven keren naar hun nest. Nadat we een aantal groepen pinguïns het strand op hebben zien lopen zijn we richting de nesten gelopen. Hier kon je de pinguïns echt van super dichtbij zien! Als je zou willen zou je ze aan kunnen raken.

De volgende dag zijn we om 12.00 naar het voeren van de pelikanen geweest. De pelikanen kwamen tot een halve meter afstand bij ons en vochten om de restjes vis die ze gevoerd kregen van een vrouw. Dit was alleen een dagelijkse snack voor de pelikanen omdat ze natuurlijk zichzelf in voedsel moeten voorzien. Na de pelikanen hebben we nog een paar uurtjes op het strand geluierd voordat we weer richting Melbourne vertrokken.

Melbourne part II

De dagen na Phillip Island kreeg ik weer last van mijn keel en heb ik rustig aan gedaan. Ik denk dat mijn keelamandelen ontstoken zijn geweest en het is nu sinds een paar dagen echt over. Op woensdagavond was er karaoke in de bar van het hostel waar ik verbleef en dit kon ik natuurlijk niet laten schieten. Samen met een Nederlands meisje dat bij mij op de kamer sliep ben ik heen geweest. Uiteindelijk was ik na drie nummers wel klaar met zingen dacht ik, maar.... ik kwam in de finale! Je kon 50 dollar winnen en dit was natuurlijk een buitenkansje waar ik wel oren naar had. Van de drie nummers ervoor had ik er twee solo gezongen: Jessie J - Pricetag en Simple Plan ft. Jean Paul - Summer paradise en een duet, Pink - Just give me a reason, met een Canadees meisje die toevallig ook bij mij op de kamer sliep. Het Canadese meisje kwam ook in de finale en samen met nog twee andere mannen gingen wij uitmaken wie de 50 dollar zou winnen. In de finale besloot ik een heel rustig, maar mooi nummer te zingen: Snow Patrol-Chasing cars en dit nummer viel volgens mij redelijk in de smaak. Maar het Canadese meisje gooide al haar vormen in de strijd en zong ook nog eens goed en het was een verloren strijd. Helaas, maar het was een super leuke avond!

Op vrijdag 11 november ben ik met mezelf naar de Melbourne Goal geweest. Hier werden de gevangenen tijdens het Britse koloniale bewind in de staat Victoria in de gevangenis gestopt en zijn rond de 160 mensen opgehangen aan de galg. Toen we de gevangenis in kwamen werden we door de gids net zo behandeld als de gevangenen destijds. We kregen een briefje in onze handen gedrukt met daarop de overtreding die we hadden begaan. Dit gaf een extra dimensie aan de rondleiding die ik wel kon waarderen. Het was indrukwekkend om de galg te zien waaraan de gevangenen opgehangen werden.

Zaterdag zou ik Sonia ontmoeten. Via Facebook had ik een bericht geplaatst in een groep waarbij je op zoek kon naar travelmates in Melbourne. Ik had wederom last van mijn keel, maar de ontmoeting met Sonia maakte alles goed. Het voelde direct vertrouwd en we zijn naar de Botanic Gardens van Melbourne geweest om elkaar wat beter te leren kennen. Na toch maar een biertje gedronken te hebben (koude dranken zijn goed voor de keel) ben ik met een voldaan gevoel terug gegaan naar het hostel. Hier heb ik even lekker helemaal niks gedaan en ben ik 's avonds toch ook nog maar even uitgeweest. Het was immers zaterdag en ik was toch wel heel benieuwd hoe het gay stappen in Melbourne zou zijn! Ik kan je inmiddels vertellen dat, dat super leuk is! Ik ontmoette al vrij snel een jongen uit India die hier al vaker was wezen stappen en hij kende een hele gave gay discotheek. Dikke prima, wij op weg daar heen. Eenmaal aangekomen hebben we lekker gedanst op o.a. de Spice girls (I love them) en bij de kerstman op schoot gezeten voor een foto. Lichtelijk aangeschoten ben ik in de vroege ochtend naar het hostel nog Tasmanian Devils tegen het lijf gelopen. Ik dacht eerst dat het eekhoorns waren, maar Tasmanian Devils zijn toch wel iets groter!

GREAT, Great Ocean Road (GOR) and the Grampians

Maandagochtend was het dan zover: Sonia en ik gingen onze roadtrip over de GOR beginnen! Ik heb hier enorm naar uitgekeken en ook al was ik nog steeds niet helemaal fit: ik voelde kriebels in mijn buik. De Great Ocean Road is aangelegd vlak na de eerste wereldoorlog door de soldaten die het overleefd hadden en dient als langste monument ter wereld ter nagedachtenis aan deze oorlog.

We startten onze trip in Geelong en na een lekker bakkie pleur (koffie) gingen we op weg. Prachtige stranden doemden op vlak naast de weg en we zijn achtereenvolgens gestopt in Torquay (hier is het surfersparadijs), Anglesea, Lorne en Apollo Bay. In Apollo Bay hebben we onze eerste nacht doorgebracht in een klein, gezellig hostel ter grootte van een huiskamer.

De volgende dag zijn we redelijk vroeg vertrokken richting het Cape Otway lightstation, waar de oudste vuurtoren van Australië staat (gebouwd in 1848). Bij de vuurtoren was ook een bunker van de Tweede Wereldoorlog te vinden. Het is ongelooflijk dat deze oorlog zelfs tot in het zuiden van Australië reikte. Na het bezoek aan de vuurtoren zijn we op zoek gegaan naar koala's. Sonia wilde deze heel graag in het wild zien (ik had ze al gezien op Kangaroo Island) en ik wilde dat ook wel. We hebben er uiteindelijk vier gespot, slapend in een hoge boom.

Rond Apollo Bay kun je eveneens heel veel regenwouden vinden. We besloten een route van een uur te lopen door het regenwoud. Het is FAN-TAS-TISCH mooi om door een regenwoud te lopen. Het is er stil, je ruikt er van alles en het is enorm groen. Uiteindelijk hebben we twee routes gelopen omdat we de eerste keer verkeerd gelopen zijn. We zijn verschillende watervallen tegengekomen en we zijn al klimmend, offroad, naar boven geklommen langs en over een beek via omgevallen bomen en stenen. Ik voelde me Tarzan en Sonia was Jane en ik heb uit beekjes gedronken en mijn torso aan Sonia laten zien voor een paar grappige foto's. In het begin van de avond kwamen we aan in Princetown, dat vlak voor de 12 apostelen ligt. We sliepen op een camping in een bungalow en we besloten uit eten te gaan omdat Sonia jarig was (25). Na het eten hebben we nog een paar biertjes gedronken en gesnookerd. Toen we terug liepen naar onze bungalow schenen er overal sterren boven ons en we besloten nog even naar de rivier te lopen en in het gras naar de sterren te kijken. Waaauw, heerlijk! :) Helemaal omdat ik voor het eerst sinds lange tijd de hele dag geen last van mijn keel had gehad.

De derde dag stonden 's ochtends de twaalf apostelen op ons programma! De twaalf apostelen zijn verschillende rotsen in de zee die door de erosie van de zee ontstaan zijn. Nou heb ik al heel wat mooie rotsen gezien in Portugal (Algarve), maar de twaalf apostelen zijn ook heel, heel mooi. 's Middags hebben we lekker gezond en gezwommen op het strandje in Port Campbell en zijn we vervolgens door gereden naar Warrnambool en Port Fairy, waar de Great Ocean Road min of meer eindigt. 's Avonds hebben we nog wildlife gespot in een vulkanisch gebied vlakbij Port Fairy en heeft Sonia haar eerste kangoeroes in het wild gezien! Vervolgens zijn we terug gekeerd naar Port Fairy en zijn we lekker gaan slapen.

De volgende ochtend hebben we een mooie, mistige wandeling gemaakt op een klein eilandje vlakbij Port Fairy. Daar hebben we onder andere zwarte zwanen gezien, mooie schelpen gevonden op het strand en een ander klein vuurtorentje omringd door een vulkaan gevormde zwarte rotsen gezien.

Ik wilde heel graag een tour doen waarbij je vogelbekdieren kon spotten, maar na wel tien keer gebeld te hebben zonder gehoor, hebben we deze tour helaas moeten schrappen. We besloten dan maar naar de Grampians (gebergte) te gaan en daar hebben we zeker geen spijt van gehad. Wat een prachtig gebergte met indrukwekkende uitkijkpunten op een stuwmeer, grijze rotsen en talloze bomen. We zijn aan het eind van de dag uiteindelijk bij de MCkenzie waterval beland. Daar hebben we heerlijk gezwommen voor de waterval en een aantal foto's onder de waterval gemaakt. Wat een heerlijke plek was dat! Het water was heel fijn qua temperatuur. Achteraf hoorden we dat er verschillende mensen zijn omgekomen bij deze waterval omdat het nogal slipperig is onder de waterval... Oops! Maar goed, je moet af en toe een beetje risico nemen in het leven. 's Avonds hebben Sonia en ik gebarbecued bij het hostel en op de weg naar de supermarkt zagen we op een rugby veld wel 30/40 kangoeroes grazen, waaauw! Na de barbecue was er een meisje getaar aan het spelen in het hostel en heb ik samen met haar een aantal nummers gezongen. Super leuk en zo kreeg ik het echte hostel gevoel te pakken.

Vrijdagochtend zijn we nog naar een Aboriginal centrum geweest en hebben we wat rond gewaggeld. We waren beide een beetje moe na een week vol indrukken, lopen en rijden en dan was het vrijdag ook nog eens rond de 40 (!) graden. Toen we rond twaalf uur weer richting Melbourne reden, gaf de auto een temperatuur van 43 graden aan! Alle me magisch.

Gisteravond ben ik met de nachtbus richting Sydney gereden en daar zit ik nu in het aller eerste hostel waar ik geslapen heb toen ik aankwam in Australië dit blog te schrijven.

Volgens mij zijn jullie wel weer een beetje bij gepraat. Ik weet niet of ik voor de Kerst nog een nieuw blog schrijf dus daarom wens ik iedereen vanuit Australië fijne kerstdagen!

Vanaf morgen heb ik mijn eigen appartement voor 15 nachten en daar kijk ik enorm naar uit! Vanmiddag ontmoet ik Clara, het Duitse meisje van wie het appartement is!

Liefs Fabian

Dan als aller, aller laatste wil ik jullie bedanken voor de reacties die jullie hebben gegeven op mijn vorige blog ( en ook via de app). Dat doet me goed. Geen mens kan zonder complimenten!

Toedels! X