Northern Thailand

Hallo allemaal,

Het is alweer eventjes geleden sinds mijn laatste blog, maar na een zetje in de rug van m'n ouders hier toch het volgende blog over Thailand. Hier ben ik dik twee weken in Bangkok, Chiang Mai en Pai geweest.

Na mijn vlucht vanaf Hanoi naar Bangkok kwam ik pas om middernacht op het vliegveld van Bangkok aan. De vlucht had vertraging en eenmaal op het vliegveld merkte ik dat ik best wel gaar was en niet helemaal fit. Na een paar keer verkeerd te zijn gelopen, kwam ik uiteindelijk bij het loket van de treinkaartjes terecht. Ik bestelde een kaartje naar Si Lom (de area waar mijn hostel zich bevond) en kreeg zonder uitleg allerlei nieuw geld in m'n hand gedrukt (Thaise Baht). Maar waar was m'n ticket dan? Ik kreeg ook één of ander vreemd zwart muntje, maar ik was in de veronderstelling dat dat ook geld zou zijn. Ik weer terug naar het loket om te vragen waar m'n ticket was, zegt die man lachend dat dat zwarte muntje m'n ticket is. Aha, oké. Zeg dat de volgende keer dan even. Ze hebben er hier in Zuid-Oost Azië een handje van om niet te veel woorden vuil te maken om iets uit te leggen. Iets wat ik meestal wel kan handelen, maar op dit tijdstip wat minder. Eenmaal bij de perrons aangekomen vond ik het toch lastig om de juiste trein te vinden. Na hulp te hebben gevraagd aan een aardige Thai zat ik in de juiste trein. Wat een treinnetwerk heeft Bangkok! Ik moest maar liefst 20 haltes wachten. Op het vliegveld had ik direct mijn Vietnamese simkaart ingeruild voor een Thaise Simkaart en zo had ik weer connectie met het world wide web. Ik volgde op Google maps de route naar m'n hostel en begon op een gegeven moment te twijfelen. Er liep een treinlijn dichter langs mijn hostel, maar dan moest ik nog een keer overstappen... Uiteindelijk toch maar uitgestapt op het perron dat in verbinding stond met die desbetreffende treinlijn. Ik mijn zwarte muntje zonder na te denken in de gleuf van het poortje gegooid (zodat die mij doorliet), om daarna met een schok te concluderen: hoe kom ik het station dan zo weer in? Afin, het was inmiddels laat en er werd omgeroepen dat de laatste trein binnen enkele minuten zou vertrekken. Een medewerker van het spoor kwam rennend op mij af en vroeg waar ik heen moest. Daarna als een malle weer een nieuw zwart muntje (treinticket) gekocht en ternauwernood de laatste trein gehaald. Gelukkig stond op deze lijn de area Si Lom geschreven en kon ik met een gerust hart achterover zitten. Na een stukje gelopen te hebben kwam ik rond 01:00 's nachts bij m'n hostel aan. Het inchecken daar duurde vervolgens heeeeeeeeel lang (ruim een half uur) en ik heb geen idee wat het meisje allemaal op de computer heeft ingevoerd, maar ik was er op een gegeven moment wel klaar mee. Er bleek iets mis te zijn gegaan met m'n boeking en ze kon mijn naam nergens vinden in het systeem. Ik dacht: geef me gewoon een bed, het is midden in de nacht, dan zien we morgen wel weer verder. Toen ik op een gegeven moment vroeg of we het morgen verder konden uitzoeken had ze het opeens helder. Maar allemachtig, die jonge vrouw had het licht niet bepaald uitgevonden.

De volgende dag stond ik met keelpijn op... Ik besloot maar heel rustig aan te doen en heb zo wat de hele dag geslapen. 's Avonds kon ik de verleiding toch niet weerstaan om op onderzoek uit te gaan in Si Lom. Si Lom staat bekend als de gay area in Bangkok en ik was daar toch wel zeer benieuwd naar. Toen ik eenmaal in de gaystreet met barretjes was beland, kwam ik op het terras aan de klets met twee mannen die in Bangkok woonden, maar uit de VS en China kwamen. Ze vertelden me dat in dit straatje het voor twaalven allemaal begint en dat er na twaalven in een ander straatje verder gefeest wordt. Ik gaf aan dat ik geïnteresseerd ben in dragqueens en shows en ze zeiden dat ik me dan op de goede plek bevond. Naast de bar waar we zaten werden vanaf een uur of 22:00 dragshows opgevoerd. Dat leek me wel wat en het was ook wat. Heerlijk om de dragqueens te zien lipsingen en performen. Dit gaf me nieuwe kracht en inspiratie, maar rond 23:30 was het toch echt tijd om richting m'n hostel te gaan.

Op vrijdag 14 oktober heb ik het Grand palace in Bangkok bezocht. Dit is één van de toeristische trekpleisters in Bangkok en binnen deze muren staat de smaragden (klein beeldje) Boeddha. Dit is het belangrijkste Boeddha beeld in Thailand (en misschien wel in heel Zuid-Oost Azië). Mijn keelpijn was gelukkig verdwenen en met mijn open knieën broek (ik had gelezen dat korte broeken een no go waren in het paleis) ging ik vol goede moed op een taxi scooter die kant op. Eenmaal aangekomen dacht ik wel binnen te komen met m'n broek. Ik had de scheuren rondom mijn knieën enigszins verhuld door de broek ietswat op te trekken en kwam zonder problemen langs de eerste controle punten. Helaas werd ik bij het laatste punt toch gesnapt en terug gestuurd om buiten de muren een andere broek te kopen. Goed joh, alles voor de koning. Bij het eerste beste winkeltje zag ik een broek met stretch in de regenboogkleuren. 'Die is van mij!', dacht ik. En zonder blikken of blozen trok ik hem aan over mijn gescheurde broek. Eenmaal bij het controlepunt aangekomen kreeg ik een knikje van de security en kon ik na het kopen van een mondkapje (jaja, ze weten er wel een slaatje uit te slaan) eindelijk naar binnen. Ik besloot ook maar een audio tour erbij te nemen om zo toch wat meer achtergrond informatie te krijgen over het paleis. Uiteindelijk was het paleis van binnen zeker de moeite waard, maar was de informatie die erover verteld werd niet bijster interessant. Het werd na mate de dag vorderde ook steeds warmer en rond een uurtje of 16:00 had ik het wel gezien. Oja, ik mocht ook niet langer dan 2 uur in Grand palace blijven werd mij van tevoren meegedeeld... Een beetje gek als je kijkt hoeveel het mij uiteindelijk gekost heeft om binnen te komen...Waarschijnlijk doen ze dit om de doorstroom te bevorderen, maar bij mij voelde het toch als een soort druk om alles snel te bekijken.

Die avond ben ik wederom naar de dragbar The Stranger geweest. Enorm genoten van de optredens (deze zijn iedere avond anders, maar de drags zijn hetzelfde) en daarna wel doorgegaan naar de clubs die na twaalven LOS gingen. Enorm leuke nacht gehad waarbij ik jullie de details zal besparen. Eén ding nog; ze drinken er uit kleine emmers i.p.v. glazen. [e-1f923]

Op zaterdag heb ik een skywalk gedaan op één van de hoogste gebouwen van Bangkok. Het uitzicht over Bangkok was indrukwekkend en ik besefte me dat dit echt een enorme wereldstad is. Boven op het gebouw kon je ook op sloffen over een glazen vloer lopen waar honderden meters onder je de straten, tempels en huizen opdoemden. Dit was heel gaaf om te doen en gaf een soort achtbaan gevoel in je buik. Voldaan keerde ik terug naar mijn hostel, waar ik een berichtje ontving van een vrouw die ik de avond ervoor had ontmoet in de bar. Of ik mee ging naar Khao San road. De drukste (feest)straat van Bangkok. Eigenlijk had ik niet heel veel energie over na gisteravond en de skytour, maar toch besloot ik even een kijkje te nemen. Wat een tering herrie (ik kan het niet anders omschrijven) op Khao San road. Uit werkelijk elk hoekje kwam een enorm geluid van muziek, waarbij de ene bar de muziek nog harder had staan dan de andere. De muziek was trouwens overal hetzelfde. Hier had ik echt weinig zin in (ik ben ook geen 20 meer) vanavond en ik ben rond twaalven vertrokken richting mijn hostel.

De volgende dag was de keelpijn, hoofdpijn en verhoging die ik na mijn landing in Bangkok in mindere mate had terug. De volgende 3 dagen heb ik vooral in bed gespendeerd en ben ik er alleen uitgegaan om iets te eten te halen voor de lunch en het avondeten.

Op woensdag voelde ik mij eindelijk weer beter en ben ik naar de Wat Arun en Wat Pho tempel geweest. De Wat Arun ligt vlakbij de rivier de Menam en er was nogal veel bedrijvigheid in en rondom te tempel. Hier stond wat te gebeuren! Na iemand aangesproken te hebben bleek de koning van Thailand de dag erna op bezoek te komen bij de Wat Arun. Dit doet hij ieder jaar een keer en daarbij spreekt hij de monniken die er huizen toe. Werkelijk waar alles werd uit de kast gehaald om de tempel er zo mooi mogelijk uit te laten zien: nieuwe bloemen, een rode loper, versiersels etc. Grappig om te zien. Daarna het pondje gepakt om naar de andere kant van de Menam te gaan. Hier stonden meerdere panden onder water! Dit schijnt normaal te zijn, maar ik vond het nogal een vreemde gewaarwording om door huizen te lopen op houten planken en te zien dat het hele huis onder water stond en de mensen erbij zaten... Vlak achter deze huizen bevond zich de Wat Pho tempel. Wederom een prachtige tempel met als hoogtepunt het 46 meter lange en 15 meter hoge, liggende Boeddha beeld! Dit was echt een indrukwekkend staaltje van het Boeddisme en op de terugweg achter het lange beeld stonden 106 potten. Als je in elke pot een muntje gooide zou dat geluk brengen, dus dat heb ik maar gedaan. Waarom het er precies 106 waren ben ik vergeten, maar het heeft iets te maken met een heilig getal en het Boeddisme.

Na de tempels bezocht te hebben heb ik Pich (een jongen die ik tijdens het uitgaan heb ontmoet) opgezocht op zijn werk in een shopping mall in Bangkok. Ik had nieuwe parfum en deo nodig en had ook wel zin om even rond te kijken en te shoppen. Uiteindelijk heb ik behalve de parfum en deo een gave oorbel in de vorm van een draak gekocht en een schoudertasje om belangrijke documenten en geld in te bewaren na het verlies van m'n portemonnee in Hanoi.

's Avonds heb ik Pich meegenomen naar Above Eleven om te dineren. Hier hadden we een prachtig uitzicht op Bangkok by night en het eten was super lekker (dat was ook aan de prijs te merken). O.a. sushi, gefrituurde octopusringen en tonijnsteak gegeten. Uiteindelijk nog een biertje gepakt in de favoriete Cubaanse bar van Pich. Al met al een heerlijk dagje Bangkok!

De dag erna ben ik van een privékamer in Bangkok verkast naar een AirBNB voor mijn laatste dag in Bangkok. Tijdens mijn ziek zijn en daarna was het toch wel lekker een eigen kamer te hebben en ik besloot dit nog even zo te houden. Op deze dag heb ik een lekkere fullbody massage genomen en heb ik heerlijk gegeten bij een goede Italiaan.

Voor de dag erna had ik een treinticket, 3e klas, geboekt naar Chiang Mai. Ik dacht dat dit wel relaxt zou zijn, maar niets bleek minder het geval. Ik wist van tevoren dat ik zo'n 12 uur onderweg zou zijn van Bangkok naar Chiang Mai. De trein zou om 14:30 vertrekken en rond 02:30 's nachts aankomen in Chiang Mai. Uiteindelijk vertrok de trein rond 14:45 en kwam we rond 05:00 aan in Chiang Mai... De eerste paar uur was de treinreis nog wel oké. Je kon lekker naar buiten kijken en af en toe dieren spotten: waterbuffels, vogels en ik heb zelfs aapjes gezien. Maar toen het donker werd, werd het minder. Er was niets fatsoenlijks te eten voor het avondeten, uiteindelijk maar 3 zakjes chips opgevreten. En er zat een man tegenover mij die het de normaalste zaak van de wereld vond om al zijn afval zonder pardon uit het raam te gooien en hij sommeerde mij hetzelfde te doen. Op een gegeven moment heb ik hem via Google translate aangegeven dat het nogal slecht voor de natuur is om al je, vooral plastic, uit het raam te gooien. En wat denk je? Daarna deed hij het gewoon weer! Daarna heb ik hem toch even vuil aangekeken en heeft hij het niet meer gedaan, maar ooh my: wat een figuur. 's Avonds in de trein kwamen er ook steeds meer insecten naar binnen vliegen door de openstaande ramen. Toen ik het raam wilde sluiten werd ik vriendelijk verzocht dat niet te doen. Vanaf toen was ik er wel klaar mee. Heel erg blij toen ik om 05:00 in mijn bed lag.

De volgende dag toen ik Chiang Mai in de middag wat wilde verkennen, sprak een TukTuk driver mij aan toen ik bij een tempel naar binnen liep. Hij vertelde mij wat over de geschiedenis van de tempel en dat hij mij de andere belangrijke tempels van Chiang Mai wel wilde laten zien. Na het bezoek van de eerste tempel besloot ik op zijn aanbod in te gaan en heeft hij mij naar nog twee tempels gebracht in Chiang Mai en heb ik voor het eerst in een TukTuk gezeten! Dit was een leuke ervaring en het was na de reis van gister wel lekker om niet alles te hoeven lopen. In de avond ben ik na uiteten te zijn geweest in een sushi restaurant naar de dragbar in Chiang Mai geweest. Dit zijn tot nu toe de beste dragshows die ik tijdens mijn reis gezien heb, met dansers en al erbij! Heel erg gaaf! Vervolgens rond twaalven met een Amerikaan en Thai nog naar een andere club geweest, maar daar was de muziek weer typisch Aziatisch: keiharde beat en niet om aan te horen. We hebben ons wel vermaakt, maar ook hier stond iedereen weer aan tafeltjes i.p.v. lekker te dansen. We zijn twee keer verzocht om van dansplek te veranderen, wat nogal vervelend overkwam. (wij stonden tussen de tafels).

Op zondag was het tijd voor de wekelijkse markt in Chiang Mai. Deze is reuze groot en je kunt er werkelijk alles kopen. Van lekker eten tot kleren en van souvenirs tot dieren. Ik heb me vooral op het eten gestort: heerlijke sushi gehad, vlees op een stokje en bananenrolls. En het kostte een prikkie. 's Avonds biertjes gedronken bij een guesthouse waar ik de laatste dagen van Chiang Mai weer een privékamer besloot te nemen.

De dag erna ben ik in de ochtend naar de privékamer in het guesthouse, waar ik de vorige avond biertjes had gedronken, verhuisd. Daarna besloot ik een scooter te huren voor de komende dagen en ben ik aan het eind van de middag op pad gegaan richting de bergen. Na een tempel bezocht te hebben begon het al te schemeren en zag ik aan de linkerkant van de weg een weiland met vliegeraars en spelende kinderen. Ik besloot hier om te keren en te stoppen voor het diner. Tussen de gezinnen in voelde ik me toch wel weer een beetje alleen, maar het eten smaakte prima.

De volgende dag was het de tijd voor de Chiang Mai loop op de scooter! Ik had gehoord en op internet gezien dat dit zeker de moeite waard was en mijn eerste stop was bij een reeks kleinere watervallen met trail ernaast. Het was super fijn om me na al die tijd in de stad (Bangkok en Chiang Mai) weer in de natuur te begeven en ik kwam direct tot rust. Wat kan de natuur toch mooi zijn! Ik zag allerlei verschillende vlinders, grote spinnen, hagedisjes en grote mieren op het pad de berg op langs de watervallen. Na beneden komst heb ik lekker wat gedronken om vervolgens op pad te gaan naar de Botanic garden. Deze zijn opgericht door de koningin en dit was door het hele park zichtbaar. De koninklijke familie is heel erg belangrijk in Thailand en op belediging van het koningshuis staat gevangenisstraf. Onderweg naar de Botanic garden zag ik opeens een olifant bij een beekje staan! Super gaaf! Ik vermoed dat deze in gevangenschap leeft, maar toch: dit zie je niet dagelijks. Later zag ik ook nog een verkeersbord dat aangaf dat hier olifanten kunnen oversteken, helaas heb ik er daarna geen olifanten meer gespot. De botanische tuinen waren leuk om gezien te hebben en verschaften de nodige informatie over projecten die door de koningin in Thailand zijn opgezet, onder andere voor natuurbehoud. Tot slot van mijn tour nog twee belangrijke tempels rondom Chiang Mai bezocht, met prachtig uitzicht op de stad! Uiteindelijk in het donker weer bij mijn questhouse gearriveerd. Wat een mooie bergtocht heb ik vandaag gemaakt!

Chiang Mai staat bekend om zijn vele tempels en cultuur. De stad is ouder dan Bangkok en de kern van de stad wordt omringd door een stadsmuur. Er is werkelijk van alles te doen en zo mocht ook het bezoek aan een olifanten farm niet ontbreken. Dagenlang heb in me ingelezen, omdat ik wist dat 9 van de 10 olifanten reservaten rondom Chiang Mai uiteindelijk niet goed zijn voor de olifanten, maar vooral voor de mensen die er geld aan verdienen... Dit wilde ik koste wat kost voorkomen. Uiteindelijk heb ik er twee gevonden die echt goed waren voor de olifanten. Je kon ze daar niet wassen (waarom zou je in vredesnaam een olifant willen wassen, dat kan dat beest prima zelf), voeren (een olifant kan prima zelf eten) of berijden (dit is tegenwoordig gelukkig nergens in Thailand meer mogelijk). Ik had enorm veel zin in deze dag en ik heb er enorm van genoten. Onder leiding van een gids mochten we rondlopen op de olifantenboerderij. Al deze, ruim 100, olifanten zijn in gevangenschap opgegroeid en uiteindelijk opgekocht door deze boerderij. Het geld dat je betaalt voor de tour gaat grotendeels naar de olifanten. De olifant staat centraal op deze farm. We mochten een 80-jarige olifant aanraken (deze was aan mensen gewend) en van dichtbij op de foto. Echt zo gaaf om zo dichtbij een olifant te kunnen komen! Wat een enorme beesten en later op de dag hebben we ze ook zien zwemmen en spelen in de rivier: wat een genot om te zien. Uiteindelijk toch een banaantje gevoerd aan een babyolifant. Ik zag onze gids dat doen en vroeg of ik het ook mocht proberen. Een babyolifant wordt ook nog gevoerd door zijn moeder, vandaar dat ik geen bewaar had. En het is me gelukt! Met een heerlijke slurfbeweging pakte het olifantje mijn banaantje uit m'n hand. Hihi.

Ik besloot mijn motorbike nog wat langer te huren en op de motorbike richting mijn volgende bestemming te trekken: Pai! Over Pai had ik al veel goede verhalen gehoord en de weg erna toe was door de bergen met heel veel haarspeldbochten en prachtige uitzichten, lovely! De eerste dag vooral besteed aan het reizen naar Pai. Het bleek nogal lastig mijn hostel te vinden, eenmaal in Pai aangekomen. Ik kwam midden in de bushbush uit toen Google maps mij vertelde dat we op de plaats van bestemming waren aangekomen. Verderop stond een klein huisje en de kinderen die buiten speelden keken mij verbaasd aan. Oops, toch niet helemaal waar ik wezen moet. Na flink wat gezoek en verkeerd te zijn gereden, het hostel toch gevonden. Ik had de goedkoopste dorm geboekt en dit was te merken aan mijn matras. Die bestond uit kussens die wij in Nederland in de tuinstoel doen 's zomers. Maar goed, de overnachting was wel spot goedkoop. Ik raak aan de praat met een Franse vrouw Cécé en we besluiten samen wat te gaan eten in Pai. Je hebt er een heerlijke night market met van alles en nog wat. Het is vooral gericht op de toerist, dus weinig kraampjes waarvan je denkt: dat sla ik maar even over. Ook lopen er veel backpackers rond wat ik ook wel fijn vind na op heel veel plekken te zijn geweest waar het echt zoeken was naar backpackers. We belanden na het eten uiteindelijk bij een relaxt barretje waar ze live muziek spelen. Pai komt zeer relaxt over. Hier ga ik me wel een paar dagen vermaken!

De dag erna ontmoet ik na het ontbijt met Cécé een man uit Riga: Robert. We besluiten samen op de motorbike naar de hotsprings te gaan (Cécé heeft een afspraak voor een tattoe). Bij de hotsprings, die verwarmd worden vanuit de aarde en die van 38 tot 34 graden gaan (stroomafwaarts wordt het riviertje steeds wat koeler), gerelaxt en een paar Engelse meiden aangesproken. Ze blijken ook leraar te zijn en ontslag te hebben genomen. Heerlijk om met backpackers in contact te komen en lekker te kletsen. Dit heb ik misschien toch wel meer gemist dan gedacht tijdens het eerste deel van mijn reis. Na de hotsprings bezoeken Robert en ik nog een, niet al te bijzondere, waterval. 's Avonds besluiten Robert, Cécé en ik samen te gaan eten rondlopend op de nightmarket en ontmoeten we nog een Duitse backpacker: Marcus. Baas boven baas: Marcus is de komende twee jaar zoet met het rondtrekken over de wereld. Wat fijn om in zo'n gezelschap te verkeren. We spelen uiteindelijk beerpong met zijn vieren en belanden uiteindelijk in een typisch Thaise club, die ik op aanraden van een Thai had ingetypt op m'n Google maps. Marcus biedt Robert en mij aan om de volgende dag op de motorbike langs alle hoogtepunten in Pai te gaan. Hier zeggen we natuurlijk geen nee tegen!

De volgende dag gaan we redelijk vroeg op pad. Marcus is al twee keer eerder in Pai geweest en weet waar we zijn moeten. De eerste stop is bij de langnek stam die hier in Noord-Thailand leeft. Bijzonder dat je met zo veel kilo om je nek kunt leven met zo'n lange nek! Dit schijnt als pure schoonheid gezien te worden en als de vrouw vreemd gaat worden de ringen om de nek verwijderd en zal ze overlijden omdat als de nek langer is opgerekt dan een bepaald punt je de ringen niet meer af kunt doen zonder te overlijden. Na deze stam gezien te hebben gaan we naar de witte Boeddha boven op een mooi uitzichtpunt op de bergen. Hier vandaan kunnen we heel Pai zien liggen tussen de bergen. Daarna gaan we door naar de canyon. Hier is het best wel spannend om te lopen. Er is geen railing die je tegen houdt als je valt en de weggetjes zijn glad en smal. Na een aantal gewaagde foto's drinken en eten we wat aan de voet van de canyon. Aan het begin van de middag gaan we door richting de memorial bridge (WO II, Japan bezet Thailand) en vervolgens naar een kilometerslange bamboebrug tussen de rijstvelden en bergen: prachtig! Hierna vinden Robert en ik het wel genoeg voor vandaag en besluiten we even te gaan chillen bij ons eigen hostel om 's avonds nog een laatste biertje te pakken met Marcus en Cécé. Dat laatste biertje blijkt toch anders te lopen dan we in eerste instantie dachten. Bij het naar buiten lopen stapt Cécé op de staart van een slapende straathond en wordt gebeten... De nacht eindigt in het ziekenhuis van Pai waar Cécé haar eerste tetanus prik krijgt.

De volgende ochtend is het tijd om terug te rijden op de motorbike naar Chiang Mai. Ik stop onderweg twee keer o.a. bij een which house en kom uiteindelijk in de middag aan in Chiang Mai. 's Avonds vlieg ik terug op Bangkok (nog zo'n treinreis had ik niet overleefd) en kom ik wederom met vertraging midden in de nacht aan. Ik besluit een taxi te nemen, want ik ben uitgenodigd door Pich om op Khao San Road een Halloween feestje mee te vieren. Ik ben direct na het inchecken in m'n hotel doorgegaan en we hebben uiteindelijk een leuke nacht in een club waar Pich en ik de muziek bepalen via een mobiel (Pich komt daar vaker). De dag erna chill ik hem vooral. Ik ga naar de barbier voor een knipbeurt en krijg voor het eerst in m'n leven een mannelijke massage in Si Lom (toch wel fijn om eens door een man gemasseerd te worden, al was het wel een stevige massage). De dag daarna vlieg ik op Laos, op de hoofdstad Vientiane.

Maar dat, lieve mensen, is weer een ander avontuur!

Mijn volgende blog zal over Laos gaan! Jullie reacties moedigen mij aan door te schrijven en tijd vrij te maken voor een blog.

Tot een volgend blog over Laos!

Liefs Fabian