The beginning

Lieve familie, vrienden, collega's en andere mensen die het leuk vinden om mij te volgen, hier is hij dan: mijn eerste blog sinds ik dik 6 jaar geleden mijn laatste schreef in Canada.

Maandag 12 september was het dan eindelijk zover: de trip naar Zuid-Oost Azië stond op punt van beginnen. Toevalligerwijs gingen mijn zusje en vriend die dag ook op reis naar Mexico. Zij vlogen zo'n 3 uur eerder en zouden mij een beetje op de hoogte houden van de drukte op Schiphol. Aanvankelijk maakte ik me weinig druk om die drukte, de zomervakantie was voorbij en zo het hoogseizoen, dus zou het toch wel meevallen? Niks bleek minder waar... De rijen voor de security waar je handbagage en paspoort gecontroleerd worden stonden tot buiten de vertrekhal! Na een alarmerend berichtje van zuslief dat zij de vlucht in ieder geval niet gingen halen, werd ik toch nerveus... Het zal toch niet? In de rij voor het inchecken van de ruimbagage raakte ik aan de praat met een vrouw die uiteindelijk via Doha naar Bali zou gaan en het klikte meteen. We smeedden al plannetjes om de grote rij te ontlopen, maar dat bleek na het inchecken van onze bagage niet eens nodig. Toen we richting de rij liepen werden we ergens achteruit langs gestuurd en kwamen we zo BAM direct bij de poortjes waar ons vliegticket gescand werd: wat een mazzel! Achter ons stonden mensen in de rij die er al 5 uur stonden, dus ik voelde me lichtelijk opgelaten... Na toch nog zo'n 2 uur voor de security gewacht te hebben (er waren 4 van de 12 poortjes open) waren we er door! Uiteindelijk maakte het geen bal uit dat we voorgelaten werden in de rij van de security, want onze vlucht van Qatar airways vertrok pas 3,5 uur later dan gepland. Ik heb dus eerst dik 3 uur in een stilstaand vliegtuig gezeten voordat alle passagiers door de security heen waren en de vlucht van 6 uur naar Doha begon... De volgende keer bedenk ik me wel twee keer of ik via Schiphol vlieg of dat ik het voortaan beter Skiphol kan noemen.

Eenmaal aangekomen in Doha was mijn aansluitende vlucht al lang en breed vertrokken naar Vietnam en ,net als zo goed als iedereen van onze vlucht, bracht ik de nacht door op het vliegveld van Doha. Daar werd alles in het werk gezet om voor de gestrande passagiers een hotel te regelen. Dit lukte uiteindelijk en rond 06:30 zat ik aan een lekker ontbijtje in een luxe hotel. Gelukkig was dit goed geregeld door Qatar airways. Na een paar uurtjes geslapen te hebben werd ik rond 12:00 gewekt door de wekker en besloot ik maar weer te gaan eten. [e-1f60b] De lunch was immers ook inbegrepen bij de prijs. Tijdens de vlucht had ik al min of meer gezien/gevoeld dat er nog een vriendje (lees homo) aanwezig was in ons gezelschap en besloot ik te vragen of ik samen met hem kon lunchen. Dit vond hij prima en we hebben lekker gekletst over Vietnam. Daar kwam hij oorspronkelijk vandaan, maar hij woonde nu al een tijd in Nederland en samen met zijn vriend. Na de lunch trommelde ik nog een Nederlands stel op die ik gesproken had tijdens de nacht op het vliegveld van Doha en zijn we met zijn vieren een rondje door Doha gaan lopen met 38 graden... Daar waren we snel van genezen, maar het was wel grappig om iets van Qatar te zien al klopt het wel wat ze zeggen: het is nogal nep. Not my cup of tea.

Mijn vlucht naar Vietnam vertrok uiteindelijk om 20:00 en via nog een tussenstop van 4 uur in Singapore kwam ik eindelijk de volgende dag via Singapore om 14:30 aan in Ho Chi Minh. Het was nog even de vraag of de bagage goed doorgelabeld was, maar gelukkig kon ik met backpack en al een bus instappen richting het centrum van de stad. Daar ben ik dichtbij het hostel uitgestapt en heb ik het laatste stuk gelopen.

Ik was gesloopt door de reis die al met al met een dag vertraagd was. Maar na wat gegeten te hebben bij een Thai en na een kleine break zou Fabian, Fabian niet zijn als hij toch nog even het uitgaansleven wilde herontdekken in Ho Chi Minh city. Na Corona zijn de meeste gaybars waar ik 3 jaar geleden heen was geweest verdwenen en zelfs het hostel waar ik toendertijd afsprak met Jezreel en Camille is er niet meer. Eigenlijk was er nog één gaybar over uit die tijd: THI bar! Een leuk barretje met live muziek! Na een paar biertjes gedaan te hebben vond ook Fabian het welletjes geweest en ben ik richting dromenland vertrokken.

De volgende dag werd ik pas om 17:30 wakker en was het eigenlijk alweer zo goed als donker (in Vietnam is het rond 18:00 donker). Die avond toch ook maar weer gezellig naar THI bar geweest en een scooter kopen nog maar even uitgesteld.

Vrijdag werd ik rond 13:30 wakker en ben ik op aanraden van Camille, een kennis die ik nog ken van mijn eerste reis naar Vietnam, bij een brommer zaakje in district 2 gaan kijken. Ho Chi Minh bestaat uit verschillende districten en district 1 is verreweg het duurst omdat hier de meeste toeristen komen. Via een betaald ritje achter op de scooter bij iemand die je kunt inhuren via de app Grab/GoJek kwam ik aan in district 2 (Ho Chi Minh is erg groot en heeft zo'n 12 miljoen inwoners). Eenmaal bij het zaakje vroeg ik aan de man die het zaakje runde of hij een goede scooter had, het liefst een Honda, om mee naar Hanoi te kunnen rijden. Hij keek me aan alsof ik van een andere planeet kwam, maar nam me daarna mee naar boven waar hij de scooters had staan. Hij had er welgeteld één staan die hij zou aanraden voor een rit naar Hanoi 1700 km verderop: een Honda! Hij zag er gaaf uit, maar nadat hij de prijs noemde, werd ik al minder enthousiast: 38 miljoen Vietnamese Dong, ofterwijl 1600 euro... Dat was me een beetje te gortig en ik besloot de volgende dag weer verder te gaan op jacht naar een scooter.

's Avonds had ik een date met een Vietnamese jongen. We hadden afgesproken bij het restaurant The Secret Garden en hij wilde me daarna mee nemen naar Frolic, een gaybar die die avond heropend werd na een verbouwing. Het bleek een schot in de roos: Sam en ik hadden een goede klik en het bleek de start van een aantal mooie dagen samen.

De volgende dag was het toch echt tijd om werk te maken van een scooter. Ik had inmiddels de nodige informatie opgezocht op Internet en ingewonnen bij het hostel waar ik verbleef in HCM. Daar kenden ze een man die betrouwbare scooters verkocht en die zo fotootjes via whats app kon sturen van wat hij had staan. Helaas had hij geen Honda's op het moment, maar wel een prima uitziende Yamaha. Kenner als ik ben, [e-1f602], heb ik een proefrit gemaakt op de Yamaha, vragen gesteld over dingen die ik gelezen had die belangrijk waren voor het kopen van een scooter en uiteindelijk de knoop doorgehakt en hem gekocht!!! Deze scooter was aanzienlijk goedkoper dan de vorige: 6 miljoen Vietnamese dong, wat neerkomt op zo'n 250 euro.

De zaterdag en zondag hebben Sam en ik via Airbnb een appartement gehuurd in de Japanse wijk in HCM. Zaterdagavond hebben we natuurlijk ergens Japans gegeten en zijn we wederom naar Frolic geweest.

Op zondag heb ik samen met Sam, Camille en haar vriend ontmoet en zijn we lekker wezen lunchen in district 2. Sam navigerend bij mij achterop op de Yamaha en gaan met die banaan! Het verkeer is enorm chaotisch hier, maar ik houd ervan! Camille is inmiddels hoog zwanger en verwacht ieder moment een dochter te krijgen met haar vriend uit het Verenigd Koninkrijk. Wat een super leuk stel samen en haar vriend is ook echt enorm aardig. Het was heerlijk om bij te kletsen en te zien dat het haar zo goed gaat.

Na de lunch zijn Sam en ik opzoek voor de laatste voorbereidingen van de start van m'n scootertocht door Vietnam: oortjes om muziek te kunnen luisteren. Nadat ik deze bemachtigd had zijn we een drankje gaan doen met Sam zijn vrienden en 's avonds wederom in THI-bar beland. Op deze avond heb ik samen met de zangeres het nummer Shallow ter gehore gebracht. Dit was heerlijk om te doen! De zangeres was onder de indruk van mijn stem 'What a great voice!' en Sam vond het ook fantastisch! [e-1f601]

Maandagochtend was het dan toch zover om afscheid te nemen van Sam... Dit was even lastig, maar gelukkig hebben we Internet in deze tijd. Ik heb al met al goede dagen gehad in Saigon/Ho Chi Minh city. De vorige keer dat ik Vietnam bezocht heb ik de meeste de toeristische trekpleisters al bezocht in het zuiden zoals de Mekong Delta, Ci Chi tunnels en het war museum/postoffice in Ho Chi Minh. Het was nu echt tijd om mijn trip te beginnen op de scooter en rond 12:00 ben ik begonnen aan mijn tocht naar het kustplaatsje Mui Ne. Dit heeft al met al zo'n 6 uur in beslag genomen (het was zo'n 200 km rijden). Onderweg ben ik geregeld gestopt om even wat te eten, oa de beroemde Bahn Mi (warme stokbroodjes), of mijn poncho aan te doen voor de moesonregen. Mijn scooter rijdt goed en kan makkelijk de 80 km/uur aantikken ,[e-1f60b], maar meestal rijd ik zo'n 50/60 gemiddeld.

Eenmaal aangekomen in Mui Ne was het al donker en bleek alleen uit de golven die ik hoorde op de achtergrond dat ik me vlakbij de Chinese zee bevond. De nacht zou ik doorbrengen in een dorm met 8 mensen, maar dit bleek geen pretje. De airconditioning maakte een geluid alsof we ieder moment zouden opstijgen en ook had ik geen laken om onder te liggen... Hier kwam ik pas achter toen ik wilde gaan slapen. Ik ben uiteindelijk maar onder het hoeslaken gaan liggen en ben laat in slaap gevallen.

Vandaag werd ik rond 13:00 wakker en heb ik als eerste een privé kamer geregeld. Hier maakt de airconditioning een normaal geluid en ik kan wel een goede nacht gebruiken. Morgen wil ik naar Da Lat reizen, dit plaatsje ligt in de bergen en daar wil ik een mooie track gaan lopen. Voor de rest heb ik vandaag aan het strand gelegen in Mui Ne en me wat ingelezen over Vietnam. Het kustplaatsje is uitgestorven en de overgang vanuit het drukke Ho Chi Minh is best wel groot.

Ik voel me over het algemeen goed op reis. Af en toe heb ik wel momenten dat ik moet wennen, me gestresst voel of me even alleen voel. Maar dit is denk ik vrij normaal. De meeste mensen die dit blog lezen weten wat voor een jaar ik achter de rug heb qua werk. Ook zou ik graag weer een vriend willen, nadat m'n relatie een dik jaar geleden stuk liep. Het is zeker niet altijd leuk om op je 32ste single te zijn, maar I do the best I can.

En waarom ik deze reis maak? Natuurlijk omdat ik van reizen houd. Nieuwe culturen ontdekken, dingen bezichtigen, locals ontmoeten en dingen leren over een vreemd land is heerlijk. Maar als ik dieper ga maak ik deze reis ook om meer tot mezelf te komen en om te kijken welke richting ik nu op wil in mijn leven. Ik ben toe om mezelf te settelen op een vaste school, een appartement te kopen en een serieuze relatie aan te gaan. Maar ik geloof nog steeds dat dingen op je pad komen als je daar aan toe bent. Ik ben daar blijkbaar nog niet aan toe. Vandaar dat ik nu op reis ben en het daarna wel weer zie.

Lots of love out of Vietnam,

Fabian [e-1f495]