Storm in een klein paleisje

Er was eens een jongen die op reis ging ver buiten zijn eigen kikkerlandje. Hij wist van tevoren wat hij daarvoor moest achterlaten maar dit weerhield hem er niet van om toch te gaan. De drang om te reizen en veel te willen zien van de wereld was groter dan veilig thuis blijven wonen.

Deze jongen zit nu in de livingroom achter het raam, op de bank en luistert naar het tikken van de regen op de ruiten. Ja mensen, het weer in Lisboa is omgeslagen. Was het in de septembermaand elke dag zon en minimaal 25 graden zo is het in oktober tot nu toe (bijna) iedere dag regen en schommelt de temperatuur tussen de 20 en 25 graden Celsius.

Op vrijdag was het hier zelfs stormachtig en dat was dan ook de reden waarom de surfdag werd afgelast. Enorme windstoten gepaard met onweer en harde regen maakten het beeld van de dag compleet. De surfdag wordt nu verplaatst naar een andere dag en verdere informatie volgt zo spoedig mogelijk.

Doordat het hier zulk slecht weer is momenteel, heb ik al wel tijd gehad om in het nieuwe appartement mijn kamer in te richten. Het is een super mooie kamer en ik verwijs dan ook graag naar de foto's onderaan dit reisverslag.

Gisteravond, ondanks de regen, uitgeweest naar de sjieke club ''Luft''. Hele leuke avond gehad en rond 06.00 mijn bed maar eens opgezocht. Tussen het uitgaan door op zaterdag- en zondagmiddag gevoetbald met Michael, Wouter en andere mensen. En nu net terug van een nieuw avontuur die ik samen met Michael beleefd heb en jullie niet wil onthouden:

Michael stelde vanavond rond 18.00 op MSN het volgende voor: ''Hé maat, ik heb op Google maps een aantal voetbalvelden gevonden in Lisboa, zullen we eens gaan kijken?!'' Natuurlijk antwoordde ik hier bevestigend op en zo zijn we een half uurtje later op pad gegaan. Al snel kwamen we erachter dat de velden tot het trainingscomplex van Sporting Lissabon behoorden, één van de twee professionele voetbalclubs van deze stad. Maar de hekken stonden open en we konden zo naar binnen lopen. Dat moet je natuurlijk niet doen als je geen pottenkijkers wilt en helemaal niet als Michael en Fabian in de buurt zijn... Eenmaal op het complex aangekomen bleek er geen enkel teken van leven te zijn. De velden nodigden ons uit om getest te worden en wij konden de verlokking niet weerstaan. Enige bijkomstigheid was dat er hekken om de velden geplaatst waren die op slot zaten. Dat was natuurlijk een beetje jammer, tot ik op het idee kwam om daar maar ‘gewoon’ overheen te klimmen. Het voelde lekker rebels en het wekte de nodige adrenaline op. Op dat moment voelde ik me weer even een kind dat ten koste van álles wilde voetballen op dat veld. Het was al redelijk donker en nadat we onze voetbalschoenen hadden aangetrokken hebben we heerlijk op goal geschoten en voorzetten op elkaar gegeven. Na ongeveer een uur zijn we terug over het hek geklommen en weer naar huis gegaan. Het veld lag er trouwens picobello bij (ook nog toen we het verlieten).

Het is inmiddels opgehouden met regenen en mijn reisverslag loopt tevens op zijn einde.

Morgen weer drama op school. Dinsdag begint de Portugese cultura course. En last but not least: op woensdag komen mijn moeder en drie tantes voor een week naar Lissabon!!! :D

Conclusie: er breekt weer een mooie week aan.

Boa noite, Fabian